First glimpse!

Lady!
Originally uploaded by CharlesFred.

... which we saw on the riverbank

Spectacular sky

Spectacular sky
Originally uploaded by CharlesFred.

On the night drive..... looking for lions.

Happiness

Happiness
Originally uploaded by CharlesFred.

Watching the traditional dancing in Kawaza.

Hello!

Hello!
Originally uploaded by CharlesFred.

Traditional healer

Traditional healer
Originally uploaded by CharlesFred.

She got in touch with the Holy Spirit and he told her to go to Paul's Letter to the Ephesians Chapters 4 and 5, as well as Matthew 15-19, through which she could tell that I have a problem with my jaws!

Fred enjoying a traditional dance

Fred enjoying a traditional dance
Originally uploaded by CharlesFred.

Can it really be so?

Giraffes at night

Giraffes at night
Originally uploaded by CharlesFred.

Using Sony nightshot.... not bad, eh?

'Leuk en leerzaam'

Tijdens ons bezoek aan het nationale park lazen we op het infobord van Flatdogs dat men een bezoek kon brengen aan het dorp Kawaza.
In het dorp hebben een aantal mensen de koppen bijelkaar gestoken en zich afgevraagd hoe ze een project kunnen opstarten waarin toerisme en behoud van eigen cultuur en identiteit samen kunnen gaan.
Het 'Kawaza-project' bestaat uit een bezoek aan de lokale school, de kliniek, een traditionele genezeres, een ontmoeting met lokale leiders, een traditionele maaltijd en een dansvoorstelling.
Onder begeleiding van Joseph, onze 'gamedriver' en zijn maatje Jotham (werkt in de keuken van Flatdogs, zijn we 's morgens naar het dorp gereden. Allereerst hebben we de school bezocht. De 'basic school' heeft een systeem waarbij de leerlingen in principe van de eerste tot de negende klas kunnen doorlopen. Na de zesde gaat het over in een soort van middelbare school. Het hoofd Richard was erg druk met de verkiezingen voor volgend jaar omdat zijn school gebruikt wordt als inschrijflokaal en als stemlokaal. Het waarnemend hoofd, Maxwell gaf een uitleg en een rondleiding. De school heeft 541 leerlingen. Van dat aantal zijn ongeveer zo'n 100 weeskinderen. De meeste kinderen verliezen hun ouders aan Aids en aan malaria. Aidspreventie krijgt hier danook veel aandacht.
Maxwell vertelde ons dat zijn school een vijfjaren plan heeft als het gaat om de aanschaf van bepaalde dure producten. Zo willen ze bijvoorbeeld in 2007 twee nieuwe klaslokalen bouwen, in 2006 genoeg geld gespaard hebben voor een dienstfiets etc. op dit moment is de school te klein voor het aantal leerlingen en men werkt in shifts. Een groep heeft 's morgens les, een andere groep 's middags en er is nog een avond groep.
Wat ons opviel was dat er geen of weinig meiden in de hogere klassen zaten. Toen we vroegen hoe dat zat hoorden we dat een groot aantal meiden rond hun dertiende gaant trouwen en dus niet meer naar school gaat.
Naast Aidspreventie wordt er ook veel aandacht besteed aan 'gender issues' . Tal van posters die meiden oproepen om niet toe te geven aan de sexuele driften van de jongens en langer maagd te blijven. Daarnaast veel posters over gelijke kansen beginnen met gelijkwaardig onderwijs.
Eerst hebben we spelletjes gedaan met leerlingen uit groep 1. De spelletjes waren veelal liedjes die opriepen om je s' morgens te wassen en over de lichaamsdelen. Voorts liedjes die bedoeld waren om de stof van de vorige dag nog even op een rijtje te zetten. Leuk en leerzaam.
Later hebben we een uurtje met een groep leerlingen van rond de 15-16 zitten praten. Alles gaat in het Engels. Ze gaven een soort van presentatie en iedere individuele leerling(e) vertelde iets over een bepaald doel, bijvoorbeeld over de gelijke behandeling van mannen en vrouwen.
Na de school hebben we het dorp bekeken. Het dorpshoofd is de 'chief' van zes dorpen. De meeste huizen hebben aparte toiletten in het kader van de hygiene. De 'culturele werker' van het dorp, Constantino legde uit hoe het dorp werkt en hoe de verhouding is met de toeristen etc. de school is gesticht door de Anglikaanse Kerk in 1932 maar ze zijn vanaf de jaren negentig bezig met het project. Men kan er overnachten en soms komen er mensen uit Europa die er bijvoorbeeld een paar weken helpen als onderwijsassistenten. Voor deze mensen zijn 5 prachtige hutten gebouwd met daarnaast nog een aantal douches en toiletten.
Na een rondleiding door het dorp zijn we naar een ander dorp gereden waar we een medische hulppost hebben bezocht. Men is op dit moment bezig om kinderen vitamine A toe te dienen. De administratie nam meer dan de helft van het gebouwtje in beslag. Alle patienten hebben een soort van schriftje... een archiefkast zou hier bijvoorbeeld een uitkomst zijn maar ja daar is geen geld voor.
Ziekenhuizen hebben geen geld voor eten en de patienten moeten danook via familie etc aan voedsel komen. De levensverwachting van de gemiddelde Zambiaan is 38 jaar.
Voorts een opslagruimte voor katoenteelt gezien. De beheerder legde ons uit dat de prijzen voor ruwe katoen enorm gedaald zijn (Amerikaanse subsidie voor katoenteelt in de zuidelijke staten en China die goedkoop produceert). Vorig jaar was het nog erg goed. Katoen is hier de enige 'cahscrop'. Hij vertelde hoe duur een baal zaadgoed is en hoeveel men kwijt is aan bestrijdingsmiddelen ... want er dan nog overblijft is niet veel.
Na al deze zaken werden we uitgenodigd voor de lunch. Het eten bestond uit kip met een soort van bladgroente wat leek op spinazie en aangevuld met een soort van meelpannenkoek. Dit spul wordt gemaakt van maismeel gemengd met tarwe en dan gekookt, het smaakte als een soort van polenta.
Na het eten richting de genezeres. Haar werk sbestond uit het oproepen van de geesten die haar uitlegden wat te doen. Ze droeg een soort van wit uniform/schort met rode kruizen. Charles die al een hele tijd last van een verkoudheid heeft, heeft zich laten behandelen. Het werkte als volgt. Ze begon met een gebed, toen werd er een gezang gezongen en ondertussen gaven de geesten een Bijbeltekst door. In het geval van Charles zelfs twee. Daarna werden de teksten voorgelezen en werden er vragen gesteld. Haar analyse was dat Charles iets met zijn maag had en dat hij last van zijn kaken had. Dat laatste klopt. Haar remedie was bij thuiskomst even naar de dokter gaan! Daarna haar toko nog even bekeken. toch wel mijn twijfels over de 'medicijnen' tegen soa's (wat boomschors en een takje).
Na dit alles hebben we nog een dansshow gehad. Traditionele dansen waar natuurlijk ook wij aan mee moesten doen.
Kortom een geslaagde dag. Veel gezien, veel geleerd en leuke mensen ontmoet die hard voor hun zaak knokken.

'Olifantje in het bos laat je moesje toch niet los'

Dit liedje hebben we van Vera geleerd. Het is geweldig om hier in het nationale park in Zambia dagelijks de olifanten voorbij zien te lopen. Rond een uur of vier 's middags trekken ze in groepjes de rivier over. Vervolgens lopen ze rond op het terrein van ons kamp: Flatdogs. Olifanten zijn eigenlijk een beetje rare beesten. Ze zijn erg leuk om te zien en vooral de drie weken jonge olfant die hard moest werken om zijn ouders bij te benen. ze staan grappig met hun grote oren te wapperen terwijl ze een boom staan op te eten.
Maar ze hebben ook hun vervelende kanten: ze vernielen namelijk tal van bomen en zijn een plaag voor de dorpelingen omdat ze alle mangos , planten en bomen kapot vreten. Een overpopulatie zoals in de jaren 1970 is dan ook fataal. De hoeveelheid bomen die vernield worden leidden tot woestijnvorming met alle gevolgen voor de andere dieren. De regering doet haar best om de populatie te controleren maar dat valt niet mee. Teveel olifanten kan weer leiden tot stroperij en dat is iets dat men met alle middelen bevecht.
Op dit moment zijn er zo'n 8.000 tot 10.000 olifanten die gemiddeld zo'n 150 tot 250 kg eten per dag nodig hebben.
Naast alle olifanten zijn de nijlpaarden de tweede grootste dieren rondom ons chalet. Overdag liggen ze met zijn honderden in het water maar 's avonds als het donker wordt, dan komen ze aan land om te grazen. Een volwassen nijlpaard eet zo'n 150 kg voedsel per dag. Opzich zijn ze niet gevaarlijk maar als ze in hachelijke posities komen, dan zijn ze dodelijk. Als het donker is moeten we altijd onder begeleiding van iemand naar de bar, restaurant etc. Niet alleen de nijlpaarden kunnen gevaarlijk ziojn maar er kunnen ook leeuwen, krokodillen en andere gevaarlijke dieren rondlopen.
In Flatdogs hebben ze strenge regels en die regels zijn er om ons maar zeker ook de dieren te beschermen. We zijn tenslotte als het ware bij de dieren tegast.
Tijdens onze vier dagen in flatdogs hebben we een aantal 'gamedrives' gedaan. Erg spectaculair. Ok we hebben geen mannetjes leeuw gezien maar wel leeuwinnen, zebra's, giraffen etc. Teveeel om op te noemen en zeker voor mij met mijn gebrekkige kennis van de dierenwereld.

Night game

The air was heavy again when we set out on the evening/night drive. Grey clouds hung around menacingly, flashes of thunder lit up the distant hills. No good light for wildlife photography, but great for land and sky-scapes.

Off we went across the bridge over the river, past the hippos, still wallowing in the cool water, about 30 side by side, next to the bank.

After seeing the first few elephants, getting ready to cross the river and descend on the local villages to steal their mango crops (one has never seen as many mango trees as there are here in Zambia and they are all full and loaded with the most delicious ripe mangoes at this very minute!), and seeing the first impalas leap out of the vehicles way, it was clear we were on a mission.... to spot a big cat or more....

Before we got to the highlight of the evening we had to pass what was almost desert, where elephants had eaten and destroyed vast areas of forest and turned it into a sandscape. There were 100,000 of them here in the 1960's and early 1970's until hunting and poaching reduced their numbers to the current 10,000, which would seem to be more than enough, looking at the environmental destruction taking place.

Anyway... it got progressively darker, the wind got up, the sun started sinking and throwing an orange glow across the sky, as we neared the river and saw the sand being blown about in the wind. There was a message of the walkie-talkie and a sudden change of direction and withing five minutes we were there at our quarry!

A lioness lying down on a grassy bank by the river, four more higher up the bank, under a large tree and another further on. Six in all. All lionesses (we never see male lions). Fantastic. We got in reasonably close and took a few snaps, including one of a giant yawn before it was time to make our leave and have a drink.

The remaining two hours were spent in darkness with a torchlight and we managed to see some genets, elephant shrews, many impala, two giraffes, some hares, a nightjar, some mice, a mongoose and some wandering hippos. Great!

Big game country

Giraffes as seen from Tazara Express
Originally uploaded by CharlesFred.

Heat hangs heavy over the Luangwa Valley.

The sun has burnt away the dark clouds of the morning and has broken though. the atmosphere is dense. Humid. And hot.

No wonder the animals go to sleep all day and our game drives are organised for the early morning and late afternoon. We went on our first one this morning, in the cool greyness, after a night of rain.

Yesterday evening we had seen a troupe of eight elephants come up to the river, have a long drink then cross over to very near where we were sitting with binoculars and camera. An amazing sight. Further, we had seen hippos wandering the grounds on our first evening, heard a hyena and seen amny many monkeys clambering around the trees.

We went out for four hours, from 6 to 10 and in that time we saw: hundreds of hippos in the river below the bridge, many impala, nuku (a type of antelope), bushbuck and waterbuck, a Thornicroft's giraffe, with baby, a Burchell's zebra (oh so handsome) with a baby, warthogs, with babies, a mongoose, squirrels, an elphant shrew, Nile crocodiles, a hyena with babies and monitor lizards, fighting.

Oh yes, and we saw many many groups of elephants, many with young babies. many aniumals give birth just before the ariny season, which is just starting now... so that the young will have plenty of food, and shelter from the predators.

There were many birds too including: a massive ground hornbill, a red-beaked hornbuill, woodland kingfishers, lilac breasted rollers, long tailed glossy starlings, an eagle owl (massive), a pale spotted owl (tiny), vultures scavenging off a dead buffalo, carmine bee-eaters, little bee-eater, fire finches, blue wax wings, egrets, herons, crested cranes, tropical bulbuls, a woodpecker and many mnay more.

This evening we go out again, in the hope that we might see a big cat... lions were spotted this morning... but not by us!

In the meantime, we will relax in our lovely chalet and may have a swim in the pool her at the Flatdogs Camp. Relaxed, eh?

'Daar wordt iets groots verricht'

Mmarks Motorway
Originally uploaded by CharlesFred.

Lusaka, Zambia vrijdag 25 november. Terwijl in Nederland de sneeuwstormen het land veranderen in een rampengebied zitten wij te puffen over de hitte. Lusaka viel nog wel mee omdat het hoog ligt maar de volgende dag op weg naar Chipatta was heet.
Vrijdagavond was ook de avond dat we Michael voor het laatst gezien en gesproken hebben. Michael, onze Amerikaanse reisgenoot komen we vanaf Amman op de gekste plaatsen tegen. Zit je op Zanzibar te werken aan je blog, staat Michael opeens naast je. In Ethiopie zijn we elkaar vaak tegen gekomen. Tijdens ons verblijf op zanzibar hebben we besloten om met zijn drietjes de trein door Tanzania te nemen tot aan Lusaka.
Michael is gisteren naar Livingstone gegaan terwijl wij de bus naar Chipatta hebben genomen. De tocht was heet. Buiten was het zo'n graad of 30 en het werd steeds warmer en vochtiger. De weg was goed en dus vlogen we met een behoorlijke snelheid over de asfaltwegen van Zambia.
Zo'n bustocht door Zambia is een hele ervaring. Allereerst legde de reisleider de regels uit en ging vervolgens voor in gebed. Of het bidden bedoeld was omdat de chauffeur zo'n haast had of dat het standaard is, dat blijft voor ons een raadsel.
Het landschap is erg saai maar er zijn een aantal dingen die opvallen. Allereerst zie je enorme grote irrigatiesystemen die computergestruurd het land bevloeien. Meestal staan deze apparaten op groter landerijen die weer afgeschermd zijn met prikkeldraad en grote hekken. De boederijen zijn meestal in handen van blanke boeren. Naast de grote boerenbedrijven zie je een Afrikaanse boer met een os en houten ploeg of meestal alleen maar met een soort van schop zijn karig stukje grond bewerken.
Het tweede wat opvalt is het grote aantal kerken of beter gezegd het aantal soorten kerken.
Je noemt ze en ze zijn er,van Jehovah tot en met United Zambian Church en van Luthers tot katoliek. De meeste hebben hier scholen gesticht en de Jehova's beschikken nog eens over tientallen ' koninkrijkszalen'. De meeste Zambianen zijn christelijk. De zending heeft hier redelijk haar best gedaan.
Als jongetje en als leerling van de lagere school heb ik braaf de doppen van de yogurtflessen gespaard. Deze doppen hadden ook prachtig gestaan als decoratie voor mijn fietsspaken maar ja het 'Grote Doel' ging nu eenmaal voor. Daarnaast verzamelden we gebruikte postzegels etc etc. Ik heb me altijd afgevraagd wat die mensen daar mee konden doen. Op de woensdagmiddag en op de zaterdag ook nogeens gezagsgetrouw met 'PIT op Pad' en langs de deuren om geld in te zamelen voor het behoud van de zieltjes in o.a. Afrika.
Nu zie ik de resultaten! De lokale cultuur en tradities zijn vervangen door o.a. Amerikaanse, Zweedse en uit andere Westerse landen afkomstige protestanse en katholieke rituelen. Of ze daar iets mee opgeschoten zijn? Wie zal het weten?
Heb ik toch nog meegeholpen om daar aan iets groots mee te werken.

Israel and Charles

Israel and Charles
Originally uploaded by CharlesFred.

Passing some time on the train with a Pentecostalist!

Posing

Posing
Originally uploaded by CharlesFred.

As I said.... the children strike up the most winning poses!

Baobab tree

Baobab tree
Originally uploaded by CharlesFred.

Lots of BIG trees like this in the African countryside.

Tazara Station

Tazara Station
Originally uploaded by CharlesFred.

Where we started from in Dar Es Salaam.

A long journey to flatdogs camp

Albert
Originally uploaded by CharlesFred.

We first had a delay of 22 hours before our train, the Tazara Express left Dar Es Salaam, giving us time to go to the fish market in Dar, to provide the highlight of our visit there.

Then it was a 44 hour journey to Kapiri Mposhi in Zambia. Very comfortable with good company, clean beds, plenty of room, good food, plenty of beer and beautiful countryside outside. Highhlights were the stops we made where children would come up to the windows and pose, while their mothers tried to sell bananas, mangoes or potatoes.

Ther was quite a bit of cross border traffic, with potatoes, plastic bags, eggs (with white yolks) being bought in Tanzania fior sale at twice the price in Zambia. We mat up with a couple of traders, Israel and Richard, who were good fun. Israel was a Pentecostalist and showed us in the Gideon Bible which was left in our compartment why he didn't drink... St Paul's Letter to teh Galatians Chapter 5 verse 19 and also explained that St Paul was not actually against circumcision but thought it was irrelevant!

Another friend we made was Evans who suggested I might like a job with one of the mining companies in Zambia.. mmmmm... maybe.... later....

Further, we travelled with Michael, who was just down the corridor, Melissa, a Canadian girl next door, sharing with a couple of young Irish with impossible names, two Germans and Beverley and Lucien, further on who got off to go to Malawi. Everyone was on LONG travels in Africa, and mostly heading one way or other to Cape Town.

We disembarked at New Kapiri Mposhi station, whereupon we all joined a minibus to Lusaka, capital of Zambia. We travelled along a very good and very straight road which leads from the Copper Belt in the north to Lusaka, going thgrough mining towns (very smart) and travelling through falt and often wooded countryside. Here we saw enormous differences in the methods of agriculture. One minute there would be a large estate, most probably owned by white people, with large tractors and combine harvesters and massive irrigation sprayers, presumably for the genetically modified crops they are undoubtedly growing. The next minute we would see small farmholdings with men and women hacking the heavy soil with their hoes.

Many people would seem to live in small huts of wood and brick, with thatched roofs. Picturesque.

Also immediately noticeable was how Christian the country is. Everywhere many many churches of all sorts of denominations.... Baptist, Pentecostalist, Jehovah's Witness, Catholic, Lutheran, Anglican and many many more. We were welcomed to one town calling itself Salvation City. Even commercial firms were using God, Heaven and Hell in their advertising slogans, even in the most blasphemous ways.

Coming into Lusaka, there was more evidence of American black culture in the clothes and advertising.. the N word being used quite a lot. Lusaka was big and sprawling, there is plenty of space in Zambia and not that many people. It was cool and cloudy, so not the best condition to see a new city.

Our first hours were spent trying to find accommodation (we ended up in a dormitory) and changing some money (thieves, the banks here...and not just the banks.. you get about 3,500 kwacha for every dollar you change but when they want to convert a dollar price into kwacha they will use 4,000 or 4,200 or 4,500 or even, at the national p[ark this morning 5,000, making Zambia an expensive destination!!!). After changing money and arranging accommodation here at Flatdogs,we walked over to the bus station to get our tickets for Chipata early next morning. Thiswas going to be our last evening with Michael and Melissa as they were both going on to Livingstone for the Victoria Falls, so we had a few drinks togther (well, Fred did, I didn't as I had caught a cold in the train and needed a rest).

Up at 5 the next morning for our 6 am bus ride. My friend at the station had reserved two good seats for us (I had bought him a drink the previous evening..hehehe!!!), so we had comfortable seats for the 7 hour ride in the blistering heat to Chipata. In Chipata we had one of those bad experiences which occur every now and then.... taxi drivers telling us that the mionibus would not leave until Monday, the minibus drivers saying they would leave in half an hour and that taxi drivers were not to be trusted. Well, we went in for the minibus, but after two hours during which w ewere moved from a safe-ish looking vehicle to one which looked as if it had just been weilded together out of scrap, with no spare tyre and four almost flat tyres, no petrol and which needed to be pushed to start, I finally managed to get Fred to agree to get out and carry on with a taxi. Arguments ensued and tempers rose, as we tried to get our money back, and amazingly Fred succeeded. It wasn't a nice experience at all but must be one which ocurs frequently as bewildered tourists turn up on their way to the park, about 140 kms away.

We ended up with Brian and Paul and Monica, from the Wildlife Camp and Brian got us here in less than three hours down a dirt-track road, partially in the rain. My goodness were we happy to be here, at Flatdogs and even happier when we saw our chalet. Beautiful, in a mixed Zambian and Marrakech style, with a large room under a massive thatched roof, comfortable beds and furniture, a large bathroom with hot and plentiful water. At was 8 pm on Saturday, the end of a journey, which was due to have started on the Tuesday morning. A mostly pleasurable journey and its always a good thing to enjoy the journey and not just the destination.

'I am a train, I am a train.....I am a chooka chooka train... yeah!'

Woensdagmorgen om 9 uur waren Charles, Michael en ik trouw aanwezig op het station om ons te melden. Twee uur later kwamen de anderen en vervolgens hebben we nog tot ongeveer 14.00 gewacht voordat we in de trein zaten en dat we eindeliojk gingen rijden.
Charles en ik hadden twee slaapplaatsen in een vierpersoonscabine maar de andere persoon is nooit op komen dagen. Dus hadden we twee nachten het rijk alleen. Naast ons zat een Duits echtpaar dat zo'n vier jaar in Zambia werkte aan een project (we weten niet wat maar denken aan iets christelijks). De dame maakte bezwaar tegen het feit dat ze haar cabine moest delen omdat ze namelijk de hele cabine had afgehuurd. De extra gast was er dan ook in no-time uit.
Michael zat een paar deuren verder op ehn ook hij had het rijk bijna alleen. Naast ons zaten een Iers stel en een dame uit Canada.
Onze Australische vrienden zaten helaas in een ander rijtuig maar tegen borreltijd kwamen ze even gezellig bij ons buurten.
Alles was voorradig: een bar met bier en pinda's, een lounge met M.T.V. en een restaurant. De eerste avond hebben we in het restaurant gegegeten maar je kon ook het eten op je ' kamer' krijgen. Voor dat het borreltijd was hoorden we iemand gillen: 'olifanten'. Helaas hebben we ze gemist maar ondertussen zagen we wel zebra's, gnoes en giraffen. Prachtig om door zo'n groot natuurreservaat te rijden.
De trein was erg oud en schokkerig. Het leek alsof de laatste jaren weinig aan onderhoud was gedaan en een beetje olie was niet overbodig geweest. Het was een Chinese trein en alle ventilatoren hadden een communistisch embleem. De teksten op het toilet waren in het Chiness etc. De trein was ondanks dat het zo piepte en schommelde een aangenaam gebeuren.
De volgende ochtend werden we op tijd gewekt voor ontbijt op de kamer. Daarna de hele dag wat uit het raam gehangen, wat gelezen in de door de Gideon-club verstrekte Bijbels en wat buiten gelopen voor een stempel en visum.
Aan de grens met Zambia kwamen de heren en dames van de immigratie naar ons toe en na het betalen van het entreegeld, 25 Usd voor mij en 65 Usd voor Charles, konden we weer verder. 's Avonds met Micheal op de kamer gegeten en vroeg geslapen.
Vanmorgen vroeg aangekomen in Kaperi toen met de minibus naar Lusaka.

Sailors on a beach

Sailors on a beach
Originally uploaded by CharlesFred.

Time to go off on another long train journey. This one is supposed to last for two days and take us to Kapiri Mposhi in Zambia. We are already delayed by 20 hours, which meant an extra day in Dar Es Salaam.

A day well spent, mostly ijn and around the fish market, where the fishermen bring in their catch of tuna, kingfish, marlin, swordfish, sardines and sprats, lobsters, crabs and prawns, squid and octopus, from their wooden boats. The fish are washed in the sea then brought to shore in baskets, where they are sorted on the beach and then taken up to the market for auctioning off. Lobsters and giant prawns were going for Eur 8 a kilo... not bad!!!

The fish are mostly boughjt by women who carry them off in buckets carried on their heads and into buses to the various markets and restaurants etc around town and up country.

Behind the market there is a large area for drying the fish and also for frying the fish. There are little places to eat what are trhge freshest fish around.

I was accompanied by Jesus Jackson, a fishermen originally from Mozambique. He was thinking of wworking in Iraq as the money is good there and he didn't mind dying.... We had a few drinks by the harbour before parting in the early evening.

Had delicious prawns for dinner!

We get taken to the station soon two hours ahead of the re-scheduled departure time. Travelling first class, we should be in a 4 person sleeper. Michael is joining us too! We do not have visas for Zambia but we hope we can get them on the border. Should be lots of time for sleeping and reading and more sleeping. Also game watching as we go through a nature rese4rve on the way.

"Een dagje extra in Dar es Salaam'

Off to the big tree
Originally uploaded by CharlesFred.

En wij maar denken dat de treinen in Nederland zoveel last van vertraging hebben...Wij zouden vanmiddag om 16.00 met de trein richting Zambia maar onze vriend en reisgenoot Michael hoorde vanmorgen dat we pas morgenvroeg om 10.30 vertrekken. Dus een dagje extra in stad.
Vanmorgen geprobeerd een visum te krijgen maar de aardige dame van de receptie vertelde ons dat het vandaag geen 'visumday' was. Woensdag en vrijdag weer. Ja en aan de grens moesten we dat maar gewoon uitleggen en dan zou alleswel goedkomen. Ze vertelde dat Europeanen Usd 25 moeten betalen en Britten Usd 65. De reden was simpel: 'its a bigger country' .
Nou ja de dag verder maar wat gevuld met zaken als (reis)boeken terug sturen naar Nederland, geld wisselen, hapje eten etc. Kortom eigenlijk een verloren dag maar goed die mogen er ook zijn.
Vanavond gezellig met Michael een hapje eten en dan morgenvroeg maar weer proberen. Wel vreemd dat hij hetzelfde stoelnummer heeft...oeps nou ja dat zien we morgen wel weer.

Freddie Mercury

Freddie Mercury
Originally uploaded by CharlesFred.

Did we mention before that Freddie Mercury was born in Stone Town and lived there until he went to boarding school in India in the ealy 1960's?

Fred by rocks

Fred by rocks
Originally uploaded by CharlesFred.

Enjoying a Sunday afernoon stroll along the beach... I wonder why it felt like being on an English summer holiday? (Clue... look at teh colour of the sky!)

Rain teeming down in Stone Town

Rain teeming down in Stone Town
Originally uploaded by CharlesFred.

Well, yes it has rained quite a lot the last couple of days.. and in no tyime the narroiw streets turn into rivers.. great fun to watch... and with it being warm as well.. it is even a nice feeling to get one's shoes and socks totally immersed and wet!

Had a great and fast ferry journey back from the island, over deep blue sea, under the setting sun... a great way to end what turned out to be an all-too-short time inn Zanzibar.

The people, the countryside, the history, the beaches and the relaxed atmosphere were great..... would thoroughly recoomend a visit here!

The Richard Limo story (updated)

Ricahrd and Charles
Originally uploaded by CharlesFred.

The one on the left... dark face, white T shirt is a very nasty cheat.

This is the one who told us in Djibouti that he was Richard Limo, the ex-world record holder for the 5,000 metres. As readers in Dutch will know, we bumped into him in Dar Es Salaam last week in his new guise as a Maasai dancer, living in Germany with a business interest in Christmas trees and connections to the Christian Church.

The sad news is that we can confirm that he has swindled a local shopkeeper (J) of almost USD 1,000 (of his wife's money) and has done a runner. J seems quite philosophical about what has happened. We just think that it is a pity that we did not arrive here one day earlier, but are glad that we played a part in minimising his losses.

'Het verhaal van de mus En De Mol'

1930's Flats
Originally uploaded by CharlesFred.

Moeten we cynisch worden of moeten we als een gek op zoek naar het rouwregister van de mus... het was toch een mus of toch een nog zeldzamer vogeltje? Ik hoop toch wel dat er een stille tocht voor het beestje georganiseerd is... en wat zegt Bea hier wel niet van? Haar vader was tenminste nog een groot beschermer van allerlei diersoorten (met name die elefant) en winkelpersoneel met losse handjes.
Men zal denken: lezen ze daar de Telegraaf? Nee we kregen deze info over D.Day (was toch altijd in juni?) via de website van de BBC. Jammer van het wereldrecord dominostenen maar we hebben wel weer de wereldpers gehaald!
Ondertussen zijn wij in Tanzania en hebben een kleine week op Zanzibar door gebracht. Woensdag en donderdag in Stonetown met haar prachtige Arabische/Indische gebouwen en vrijdag naar het strand in het noorden om 's avond naar een 'fullmoon party' te gaan. Terwijl in Nederland vogelgekte heerste waren wij 'maanziek' aan het dansen op het strand met zo'n 300 toeristen en locals. Echt een leuke avond met acrobatiek en veel gedans. We hadden een stel leuke mensen om ons heen. De meiden uit Leiden, Danielle en Karin en het pas getrouwde stel uit Australie, Liam en Sarah. Daarnaast nog een aantal UN-babes. Tot drie 's nachts gedanst en in bed nog tot een uur of vijf liggen luisteren naar de muziek.
Zaterdag was natuurlijk een slome dag maar dan mag ook weleens een keertje. Voornamelijk aan het strand gelegen en wat gelezen.
Zondagmorgen was de terugreis en helaas begon het te regenen en het heeft de hele dag gegoten. Tussen de buien door een lange wandeling door de achterbuurten van Stonetown gemaakt. Bijlmerachtige flats, gebouwd in de goede oude socialistische tijden. Kleurloos en grauw en allemaal voorzien van veel tralies en hekwerk. Maar goed dat moet men ook gezien hebben.
Vandaag weer terug naar Dar es Salaam. De boottocht was wat ruw en tal van kotsende mensen om ons heen. Met name de terugweg is erger dan de heenweg, wat betreft de ruwheid van de zee.
Morgenmiddag gaan we met de trein naar Zambia. De tickets hebben we al alleen moeten we morgenvroeg echt een visum weten te scoren anders hebben we een probleem. Dus morgen lekker vroeg op om op tijd bij de ambassade te zijn. Of dat allemaal lukt... dan bericht ik morgen welweer.

Back from the beach

Evening fun, Kendwa Rocks beach
Originally uploaded by CharlesFred.

Not us, but it was fun to watch!

We are back in Stone Town now, ready for the fast ferry back to Dar Es Salaam tomorrow afternoon. Today was a bit of a washout as it has rained heavily most of the time and has been grey and damp when the rain stopped. We went for a walk around town and ended up outside of town, apparently going furtherand further away from town ubntil we asked someone the way... it was a long way back.

But getting lost is part of the fun of being in a strange place and what strange sights we saw..... first an area of beautiful, but dilapidated villas from the 1920's/1930's and then an area of 1960's/1970's Soviet style appartment blocks, also severly dilapidated. On the waterlogged grass fileds in between, scores of young lads were playing football, in an array of colours.

It is raining again now that evening is arriving, a pity as we will nto be able to enjoy the food market in the park by the seafront selling all sorts fo seafood and kebabs, alongside which some Maasai sell their beaded jewellery and necklaces.. both very colourful sights.

There is no cinema operating in Stone Town. There are cinmema buildings, again relics from the 1930's but since most peple here have cable, satellite, videos and dvd's no-one goes to the cinema anymore. A pity.

Kendwa Rocks beach

Kendwa Rocks beach
Originally uploaded by CharlesFred.

This is where we spent most of the last few days... relaxing on or near this beautiful long and white sandy beach on the north of the island.

Yesterday was spent recocvering from the full moon beach patry, which continued for quite a few hours after we left at 3, loud enough to reach our bungalow and keep us awake the whole night.

I went out for a snorkel, in what was not the best reef in the world, but always nice to see colourful fish and bright coral. A pity there were so many pink jellyfish in the water. Very pretty but not very nice when they brush past your face and shoulders.

I was back in time to see most of the 2-3 Wigan-Arsenal game at the Bikini Bar, which ended abruptly with a typical power cut!

Tiem for a walk up the beach past the Maasia art shops to the fabulous holiday complex, La Geem a del Este, built with mafia millions for the Berlusconi babes!

We had dinner next door with Liam and Sarah, the honeymoon couple from Melbourne who we had met on the spice tour, joining them just as Sarah was about to beat Liam in a game of Snakes and Ladders.

Full moon beach party

Dhow
Originally uploaded by CharlesFred.

Kendwa Rocks, North Coast, Zanzibar Island.

Not quite a full moon, as that was Wednesday, but Friday nights are better for partying, so we were able to enjoy Venus and Mars before the moon came up, shining its white light onto the powdery white sand.

It was a great party: Arabic and Swahili music, Maasai glitter warriors, Canadian Peace Volunteers, local fishermen, honeymoon couples, Leidse dames, Berlusconi babes, acrobats, Russian house, Abba’s Dancing Queen and Zanzibar’s own Freddie Mercury, Caprinhas, East African beers, Danish mice, barbecued octopus, Deutsche schlager nichten, South African couples bearing cake and yoghurt, Cuban salsa, Brazilian samba, American ghetto rap, West African rap, fire eating medicine men, Swahili hip shakers, slithering snakes and incredibly cool guys dancing like they got so much rhythm…..

Great fun.

It’s the morning after the night before, the sky is grey and the rain patters (or teems) down on the palm thatched roof. Time to read our books in the comfortable chairs and wait for the sun to come out later. Maybe a snorkelling trip out to the reefs for the afternoon.

Kendwa rocks.....

'Pittige verhalen'

Mace and nutmeg
Originally uploaded by CharlesFred.

Als je op Zanzibar verblijft dan is eigenlijk een 'spice tour' verplichte kost. Gisteren hadden we via ons hotel zo'n reis geboekt. Vanmorgen om 9 uur werden we afgehaald en met een groep van zo'n 15 mensen reden wrichting de plantage. Maar voordat we daar aankwamen, moesten we nog bij een 'resort' langs om 12 Spanjaarden op te pikken. Dat hadden we niet verwacht... en zij ook. De Spaanse club was een beetje uitgegaan van een 'all exclusive Spaniard trip' en het liefst in het Spaans.
Wij waren uitgegaan van een beetje meer ruimte en lucht in onze bus... maar verder geen probleem.
De plantage die we gingen bezoeken, is staatseigendom. Tanzania heeft een tijdlang het socialisme omhelst en dit zijn nog wat overblijfselen van de goede oude tijden. Onze gids, Abdullah was een meester in het uitleggen van de specerijen en kruiden. De eerste plant was de turmeric wortel (geelwortel) en via de gember (gezien als antistimulans voor sex en een goed midel tegen zeeziekte) gingen we naar de peperplant. Bij alle planten kregen een uitleg en vertelde de gids iets over de herkomst en hoe het groeide. De papaya bijvoorbeeld heeft een vrouwelijke plant (die vrucht draagt) en een mannelijke plant die eigenlijk niets doet maar van belang is voor de bestuiving. De sap van de papaya wordt gebruikt om de naalden van de zeeegel uit je huid te krijgen. Zo leerden we dat de thee gezet van kruidnagelen erg lakserend is en in een keer je maag leegmaakt. Voor de rest is de kruidagel natuurlijk een goed middel bij kiespijn. Van de citroengras wordt o.a. olie gemaakt die weer tegen muggen werkt maar de olie is zo sterk dat het je huid kan verbranden dus moet je het weer mengen met kokoslolie.
De bloesem van de kaneelboom wordt weer gebruikt voor het zetten van thee wat weer goed voor je maag is. Het mooiste vond ik de nootmuskaat. De noot zit verpakt in een vrucht dat zo groot is als een abrikoos. Als het openspat dan heb je twee dingen: de nootmuskaatnoot en erom heen een rode vlies die als het gedroogd is foelie heet en weer gebruikt wordt voor het koken. In de 17de eeuw bracht de nootmuskaatnoot haar gewicht in goud op.
Voor kleurstoffen kregen we een vrucht te zien die kleine rode pitjes heeft. De stof wordt gebruikt voor het kleuren van voedsel en heet 'tandoori' . Daarnaast natuurlijk de al genoemde 'turmeric' .
Naast tal van specerijen worden er op de plantage ook tal van vruchten verbouwd. Langs de weg staan tal van bananebomen, kokospalmen en bomen met 'jackfruit' . Deze vruchten worden ongeveer 15 kilo zwaar en de buitenkant is erg ruw en pukkelig. De smaak is een combi van banaan en ananas. Daarnaast zijn er papayas, mangos, starfruits, koffie en cacaobonen. Dat is een rare plant. Het is een grote vrucht met in het midden de bonen die gedroogd, geroosterd en vermalen worden en dan heb je cacao. Maar het vruchtvlees om de bonen zelf is erg lekker en smaakt naar lychees.
Later liet Abdullah ons nog een broodplant zien met een grote vrucht waar men meel van kan maken en weer brood van kan bakken.
Na de lunch zijn we naar een verstopplaats voor slaven geweest. De handel, die door de Britten al in 1807 verboden was, bleef erg winstgevend en ging dus ook gewoon door. Zanzibar speelde daar een grote rol in. Om de slaven te verstoppen, bouwde men een soort van bunkerachtige gebouwen waar zo'n 50 tot 100 slaven in werden gestouwd; ze moesten wachten tot dat ze per schip vervoerd werden naar Amerika. De slaven waren veelal gevangen genomen in andere delen van Afrika en moesten geketend lopen Dar es Salaam om vervolgens per schip naar Zanzibar gebracht te worden. De sultan van Zanzibar verdiende hier goudgeld mee. Deze handel is tot ongeveer 1907 in stand gebleven.
Na de specerijen en slaven was het tijd voor een frisse duik. Het strand was prachtig en het water ook. Helaas waren er vrijveel kwallen en we waren dan ook allemaal weer snel aan wal.
Kortom een geweldige dag gehad. We hebben die wij in de keuken ehbben, gezien, geproefd en geroken. Daarnaast hebben we een heerlijke en kruiderige lunch gehad. Goed om ook de geschiedenis van de slavernij te zien en laten wij vooral niet vergeten welk aandeel Nederland hier in gehad heeft. En het zwemmen was een leuk extraatje.

Spice boys

Turmeric
Originally uploaded by CharlesFred.

It was Fred's day out... to the spice plantations of the Spice Island. Its a very slow internet today and I have been trying to put on some photos (of this beautiful island), so it'll be a short blog from me... a longer one from Fred (albeit in Dutch).

We were shown turmeric, lemon grass, ginger, tandoori, pepper, cloves, cardamom and cinnamon as well as jack fruit, cocao beans, graprefuit, bread fruit, cotton fruit, papaya and mangoes, while children came around us and made us watches, rings, flower baskets, ties, little animals out of leaves. Beautiful.

After the spices we visited a slave chamber and learned about the lucrative slave trade, had a delicious spicey lunch and spent an hour or so on the beach.... a bit afraid of the water due to the many jellyfish.

A great day though.

And funnily enough, who should we bump into last night but Michael from Amman, Gondar, Simien Mountains and Axum. He arrived here yesterday as well!

Island life

Zanzibar, spice island, island of Arab traders and slave drivers, birthplace of Freddie Mercury. Influences of Omani Arabs, the British and Portugese on the local African coastal culture. It was alos number one island on a BBC programme of top islands in the world.

We took the fast ferry from Dar at 7.30 this morning and arrived about two hours later, after a few showers to keep us a bit cool on the deck. We had met up with Karin and Danielle, from, Leiden at our hotel who were also on their way to the isalnd and had a nice chat with them about their climb up Kilimanjaro, amongst other things, whilst we passed a strait full with boats and ships, from dug-out canoes to proud dhows to colourful fishiong boats to large container ships. It was good to be back on the water and by the sea, after a brief glimpse in Berbera last week.

Arriving on the island, it was bustle bustle everywhere, with people leaping off, us being met by the chap from our hotel, a container full of alcohol being unloaded, despite this being an Islamic island, it is above all a trading post! We had to get through customs, so another exotic stamp in our passports and from their it was a short walk to our Narrow Street Hotel. We had seen photos of it at the Jambo Inn in Dar Es Salaam, but they did not do justice to the place..... an old building in a narrow street, with beautiful beds in beautiful bedrooms, lots of old carved wood and colourful 1930's tiles. Already we felt good.

The girls were going up north later, so we joined them for a quick recce around town before they were picked up. It was great! Every bit as exotic as we could have imagined, narrow streets, small shops with carved doors, with tailors, shoe-makers, barbers, sweet shops, fruit shops and so on inside. Every now and then a mosque or an old Arab trading house.

And as Fred had mentioned on his blog yesterday, everywhere the friendly greeting of Jambo! Habari? (Hello, How are you?). People everywhere very relaxed.... you could tell we were on an island.. that laid back atmosphere, the coconuts for sale on the bicycles... just great!

We both had a short snooze around lunchtime before I went out to walk around by myself andf take some photos (cannot download them here, unfortunately). Chatted to quite a few people along the way and for sure the ugly world of politics reared its head, as I was told over and over again, the the ruling party had AGAIN STOLEN an election from the Opposition. (These elections took place a couple of weeks ago and led to some unrest, which here too has caused tourist numbers to fall).

Stone Town is a lovely place for walking around, every corner holding a surprise, either an historical monument, a painted wooden balcony, a large old baobab tree, a street market, a fish market, a Maasai market, expensive hotels in beautiful authentic style, a run-down cafe, an 'art' market, views out to see, a dhow coming in, young boys diving into the clear water, or playing football, old men sitting outside a mosque, children sitting cross-legged at the madrassa, an old fort, internet cafes and so on..... all very colourful and wonderfully exotic. Exactly like a tropical island should be.

Fred and I had a delicious dinner on the beach just after sunset and talked about how long we want to stay here. At the moment we are supposed to go to Dar on Monday to catch the train to Zambia on the Tuesday, but I am thinking we might move things up three days to catch the express train on Friday. This should give us more time to relax here and see more of the island. Tomorrow, we go on a spice tour and on Friday to a beach up in the north. Prices are low because there are so few tourists and it is just a great place to be!

'In Luilekkerland'

Vanmorgen zijn we met de snelboot naar Zanzibar gevaren. De zee was ruiger dan ik verwacht had en het regende bij vertrek. In het hotel waren we de medepassagiers van ons hotel tegen gekomen. Danielle en Karin uit Leiden en Serge en Ijtje uit? Omdat het ontbijtgebeuren altijd wat tijd vergt (ze zetten hier de Nescafe per kopje!) waren de meeste met lege magen vertrokken of hadden hun ontbijt in een minuut weggewerkt. De reis gng redelijk voorspoedig en op het eiland werden we opgewacht door iemand van het hotel. Na de gebruikelijk immigratietaferelen en bagagecontrole zijn we naar ons hotel gelopen. Het hotel heet 'Narrowstreet Hotel' en is inderdaad in een piepklein straatje. De kamers zijn fantastisch. We hebben een familiekamer met infeite twee kamers beide voorzien van prachtige houten bedden en lokale meubels. Zowel het bed als de meubels zijn versierd met kleurige tegeltjes en houtsnijwerk.
Eerst eeen paar uur rondgelopen om even het sfeertje te proeven. Daarna even de zon vermeden en uitgerust om vervolgens weer de hoofdstad Stonetown in te gaan.
Zanzibar is inderdaad een stad uit 1001 Nacht. Het eiland ademt een sprookjessfeer uit. De meeste gebouwen en architectuur doen Arabisch aan. Geen wonder want to 1964 was het gebied de hoofdstad van het Arabische sultanaat in Oost Afrika. De rijkdom van het eiland komt van slaven, specerijen en ivoor. Honderduizenden slaven zijn via dit eiland verhandeld.
Het eten is erg Indiaas. En als eiland is er natuurlijk veel vis te verkrijgen. Hoewel het eiland bevolkt wordt door voornamelijk moslims, is alcohol geen probleem.
Wat betreft de politiek daar is het laatste woord nog niet overgezegd. De verkiezingen een paar weken geleden zijn uitgelopen op rellen. De eigenaar van ons hotel vertelde dat er niets gebeurd was. Iemand anders vertelde ons dat er tientallen doden te betreuren waren. De oppositie heeft de verkiezingen gewonnen maar de regerende partij heeft de uitslag gewoon naast zich neergelegd. Afrikaanse leiders kunnen schijnbaar moeilijk afstand doen van hun eenmaal verworven positie.
Morgen gaan we een 'Spice tour' maken. De toer gaat langs allerlei landbouwbedrijven waar tal van specerijen verbouwd worden. Onderweg komen we door gebieden die berucht zijn geworden in de tijd van de slavernij.
Maar deze pittige verhalen houden jullie nog te goed.

Jambo! Habari?

Bike in Dar
Originally uploaded by CharlesFred.

Met deze vriendelijk groet...Goedendag .. hoe gaat het? wordt je dagelijks begroet. Het is hier brutaal om direct een vraag te stellen of een opmerking te maken. Eerst begroeten en vragen hoe het gaat en dan pas je zakelijke vraag of opmerking maken.
Gisteren zijn we aangekomen in Dar es Salaam. De hoofdstad van Tanzania oogt veel rijker dan bijvoorbeeld de steden in Ethiopie. De winkels liggen vol met allerlei spullen, er zijn weinig bedelaars en de meeste kinderen lopen in schooluniform d.w.z. dat ze dus naar school gaan. De mensen zien er verder gezond uit. Het land is grotendeels islamitisch maar je ziet hier ook kerken en tempels voor Boeddhisten. De winkels lijken voornamelijk in handen te zijn van mensen afkomstig uit India.
Het land was tot 1918 een kolonie van Duitsland en is na de Eerste Wereldoorlog overgegaan in Britse handen. In begin jaren 60 is het onafhankelijk geworden. In de stad zie je veel gebouwen uit de jaren dertig en jaren vijftig. Veelal gebouwd door kapitaalkrachtige Indiers.
Vandaag hebben we voornamlijk onze tijd besteed aan het wisselen van geld. Daar er een stroomstoring was, konden we niet wisselen omdat men een kopie van de paspoorten, aankoopnota etc verlangde. Maar gelukkig een aantal uren later hadden we ons geld en konden we onze tocht naar Zanzibar regelen.
Voor de rest van de dag hebben we wat rondgelopen en genoten van het stadsleven. Vanmiddag zijn we naar het nationale museum geweest. Op dat moment waren er ook zo'n drietal scholen dus lekker druk en gezellig. Na het museum hebben we een soort van CKV kunstmiddag bezocht. Het gebeuren was buiten in de tuin van het museum en werd gesponserd door 'Kiwi'... een bekend schoenpoetsmerk. Net zoals bij ons op school konden kinderen een performance doen of iets beeldends. We hebben alleen maar het beeldend materiaal gezien omdat de voorstellingen pas later gehouden werden. Subsidies en sponseringen van het bedrijfsleven is hier niet vreemd. Zo zagen we een grote Pepsi reclamebord aan de ingang van een lagere school met keurig de naam van de school eronder. Misschien iets voor het Rijnlands?
Laat in de middag onze trips geregeld. We gaan morgen naar Zanzibar en komen maandag terug in Dar es Salaam om vervolgens dinsdag de trein naar Zambia te nemen. De trein doet er twee dagen over... jippie!
Ik wil nog even terug komen op het verhaal rondom Richard Limo. Voor de trouwe lezers onder ons, die weten dat we deze jonge hardloper in Djibouti hebben leren kennen. Hij vertelde zijn verhaal en vooral het verhaal van het niet kunnen regelen van zijn geldzaken. Gisteren kwam ik hem tegen in de straten van Dar es Salaam. Na de begroeting nam hij me mee naar een winkel waar we wat hebben staan te kletsen met de eigenaar en een cola gedronken hebben. Opzich neits aan de hand... maar eerder had hij ons verteld dat hij een belangrijke hardloopwedstrijd had in oktober in Engeland. Maar goed. Vanmorgen liepen Charles en ik langs de winkel en ik dacht kom ik ga even de vriendelijke winkelier gedag zeggen. We stonden wat te kletsen en ik zei ' kent U Richard Limo al lang? Hij wist niet waar ik het over had. Ik legde uit dat dat die meneer was met wie ik gisteren bij hem was. Opeens begon er iets in hem los te komen. De twee jongens aan de toonbank werden weggestuurd en hij vertelde mij dat hij Richard zo'n 1000 USD had geleend voor het doen van zaken. Toen hij verder wilde praten kwam Richard de winkel in dus hij begon opeens een ander verhaal. Wij zijn toen maar weggegaan met een smoesje over geld wisselen.
Vanmiddag ben ik terug gegaan en heb ik hem uitgelegd dat wij enorme twijfels hebbben over het verhaal van Richard Limo. Zeker ook omdat de foto's op het internet van de echte Richard niet lijken op de persoon die wij ontmoet hebben. Hij baalde een beetje van eht verhaal omdat hij ondertussen het geld al uitgeleend had. we hebben hem uitgelegd dat we het niet zeker wisten maar dat we het verhaal wel heel erg onwaarschijnlijk vinden. Hij bedankte ons voor de informatie en vertelde dat hij zich nu ging bezinnen hoe hij het geld terug kan krijgen. We hopen dat wij er totaal naast zitten maar ik ben bang van niet...

The religion is very clear. It does not encourage the assassination of innocent Muslims or non-Muslims

Sensible words from the judge see ..... Death for Somaliland aid killers

Why we are glad we did not go to Uganda

Have a look at this link.... Uganda police shoot rioter dead Why is it that it is always so difficult to democratically get rid of an African leader? First he gets his cronies to change the Constitution so he can stand a third term and now he arrests his main rival on flimsy charges. A good thing about Tanzania is that the President at Independence, willingly and peacefully gave up his post and retired honourably. Maybe this is one of the reasons that this country is doing relatively well economically.

'All that Jazz'

Vanmorgen (maandag 14/11) van Addis naar Dar es Salaam in Tanzania gevlogen. We hebben toch maar besloten om Oeganda over te slaan omdat er teveel gebeurde.
Om acht uur werden we door onze taxichauffeur opgehaald en tien minuten later waren we op de luchthaven van Addis.
Het jammere is dat Charles zich erg beroerd en verzwakt voelde. Na het inchecken hebben we ons geld, Birr, weer terug gewisseld in dollars. Twee uur lang wat rondgehangen en Charles heeft geprobeerd wat te slapen maar daar hij ijskoud was, lukte dat niet.
Rond tien uur was het dan zover we konden gaan boarden. Het vliegtuig was lang niet vol maar toch zaten wij als sardientjes met drie volwassen mannen op een bank. Charles was in de hoek tegen het raam gekropen en probeerde onder twee dekens waqt te rusten. De meneer naast mij was zo aardig om nadat we in de lucht waren, ergens anders te gaan zitten.
Met een slapende Charles naast me, was het natuurlijk niet zo gezellig maar... Ik ben eigenlijk een enorme angsthaas als het op vliegen aankomt. Met name de Fokker 50 is erg onprettig bij het stijgen en bij het landen. Ethiopan Airlines gebruikt op de binnenlandse vluchten voornamelijk Fokkers en meestal vliegen met een tussenstop: leve de lol; twee landen en twee keer opstijgen.
Vandaag zaten we in een Boeing 737 en dat ging bij het opstijgen al stukken beter. Om niet teveel last te hebben van turbulentie, beweeg ik mijn hoofd heen en weer (ziet er wat debiel uit voor de achterburen). Maar wat schetste mijn verbazing, een van de radiokanalen had zowaar jazz! Tus nadat ik mijn koptelefoontje had gekregen, was het direct genieten van Miles Davis etc. En alsof de lol niet opkon.... twee minuten later zat ik gezellig met een glaasje Campari te genieten van de muziek die ik al vier maanden niet meer gehoord heb. Als kroon op de gastvrijheid nog een zalige lunch (om 11 uur!) met een overheerlijke wijn en een koffie toe.
Ondertussen was de gezondheid van Charles niet verslechterd of verbeterd. Hij nipte afentoe wat water maar daar hield het danook mee op.
Ook deze vlucht had een tussenlanding maar na een Campari en twee glaasjes wijn en mijn jazz, kon mij dat niet meer deren.
Na een wachttijd van een half uur en nog een vliegtijd van een half uur (wederom met een Campari) landden we in Dar es Salaam.
Met de taxi van het vliegveld naar de stad gereden en daar een hotel gezocht. Lekker weer gewoon budget! Charles vond eht beter om uit te rusten en is direct gaan slapen. Ik ben de stad ingelopen om te merken dat de banken al gesloten waren. Tijdens mijn zoektocht liep ik tegen 'Richard Limo' op. Voor degene die het verhaal niet gelezen heeft: de volgens ons 'valse' bekende hardloper uit Kenia. Hij was uiterst vriendelijk en vertelde mij dat nadat wij Djiboeti hadden verlaten, het geld aangekomen was. Zijn vrouw was ondertussen naar Duitsland gevlogen. Hij was van plan om overmorgen weer terug te gaan naar Engelnad. Hij nodigde mij uit voor een colaatje en vertelde me in welk hotel hij logeert. We weten nog steeds niet of we zijn verhaal moeten geloven. We neigen naar het ' niet geloven'.
Maar goed de eerste indrukken van de stad zijn erg positief. Hopelijk is Charles weer wat uitgerust en kunnen we samen genieten van een Indiase maaltijd.
Morgen de stad verkennen en dan naar Zanzibar.

No longer a bear

No longer a bear
Originally uploaded by CharlesFred.

We spent a nice peaceful day walking around Addis in the sunshine, visiting the excellent National and Ethnographical museums, seeing the fossil remains of Lucy, amongst other things.

A pleasant change from our previous experiences of the city.

The previous evening, we met up with and had dinner with Robel and Zekarias, from the Omo river trip. It was good to see them again, just a bit disturbed to hear that Danny and Josef were both arrested twice last week, once while playing football and the other time for playing cards on the streets. It is obviously less settled than we have all been led to believe.

Hargeisa fruit stall

Hargeisa fruit stall
Originally uploaded by CharlesFred.

Colourful!

Planning the rest of the trip

Leopard
Originally uploaded by CharlesFred.

We had wanted to go to Uganda because it has beutiful mountains and rain forests, gorillas and chimpanzees, well-educated and friendly people, amongst other things. We are not going there now because two tourists were shot there last week by the idiots who live in the north and bacuse there was a student demo and riot in Kampala last week, because it is not safe to walk around at night, because I had a bad feeling about the place and because it is a bit out of our way!

So, Ethiopian Airlines, with their typical and remarkable efficiency allowed us to change our flight to go to Dar Es Salaam, in Tanzania, from hwree it is a short boat trip to Zanzibar. Not sure if we will go to Serengeti and Ngorongoro, as not sure if there wil be all that many animals. Climbing Mount Kilimanjaro is a possibility, but that depends on weather (and Fred's willingness!).

Once we are ready to go, we fancy taking the Tazore Express into the heart of Zambia, fropm where we will go to Victoria Falls.

Then we go to Namibia and down to South Africa, perhaps taking in the northern part of Botswana.

This all represents a very different part of Africa to where we have been, such that our trip can be divided into seven weeks MiddleEast/Arabia, nine weeks Horn of Africa and nine weeks Eastern and Southern Africa. This latter will be typified more by beautiful natural scenery, beaches and animal watching and less on the people and cultures which we have experienced up to now.

It is good to have a plan.

Goodbye Somaliland

So, we have left Hargeisa. We were only there a week, but it was a very intensive week which we enjoyed very much. Overwhelmed by the friendliness and hospitality of most of the people we met. We also enjoyed the feel and atmosphere of Hargeisa. We managed to get attuned very quickly to the political pulse of the nation, helped no doubt by the free press and democratic society which they have established there. The stupid fools at the United Nations do not want to recognise facts even when they finally send their special envoy. Apparently the most telling comment he made was to express surprise at the fact that they have houses there in Hargeisa! I must admit that we were surprised at the size of some of the houses we saw there, but that is somethng else. Anyway, he has said that the situation in Somalia, which recieves maximum support from the U.N. throughout 14 years of complete failure, needs to be sorted out before they look at the situation between Somalia nd Somaliland. Edna Adan as Foreign Minister says they have waited all this time and no progress has been made in Somalia and that Somalia forfeited any say over what happens in Somaliland when they waged war on the country in the late 1980's and early 1990's. It will probably take the world a long time to formally recognise Somaliland and when I have the time I will explain why it is so important that the de facto state of Somaliland IS recognised. Still, I will do my best in any way I can to help the process forward. The US and UK like leading the world in issues of freedom and democracy and here is their chance!

My main worry about the country is that the men there are increasingly addicted to qat and this drug totally undermines society and progress within that society.

Today, I had a quick two hours in the city trying to take as many pictures as possible as I found out that one of my CD's was empty, the photos not having been burnt on it. Frustrating. Edna saw us off at the airport and she also gave me detils of how we can help make a donation to the hospital... so if anyone reading this is interested please let me know.

Back in Addis we have changed our flight. We will avoid Uganda (toursts killed, student riots in Kampala, general feeling of unease) altogether and fly straight to Dar Es Salaam (saving us a long train journey across the country), in Tanzania. In a few days we will be enjoying palm fringed tropical beaches on the island of Zanzibar, the old Arabic infuence and the Swahili lifestyle! (Memories of Lamu, Kenya 1990). The plan then is a three day train journey to Zambia, Victoria Falls, Namibia and South Africa. Inshallah!

'From Somaliland with LOVE'

Vandaag (zaterdag 12 november) was het helaas zover... we hebben Hargeisa verlaten. Voor Charles was dat natuurlijk een emotioneel moment. Je geboorteland achterlaten.
Maar hoe het ook zei... we kunnen terug kijken op een geweldige week. Natuurlijk waren er dows (gezeur over benzinegeld) maar gelukkig waren er meer ups. En dat alles overladen met vriendelijkheid en nieuwsgierigheid (even de tv ster de hadn drukken).

Gisteren zijn we naar de havenstad Berbara gereden. Dit keer met de auto van het hotel en onder begeleiding van twee guards. De tocht was geweldig... onderweg kwamen we, na ons gevoel honderden kamelen tegen die natuuurlijk allemaal op de foto moesten. Als Charles even niet keek en wij (de chauffeur en twee guards) zagen een kameel dan hielden we wijselijk onze mondjes en glimlachten naar elkaar.

Voordat we naar Berbara zijn gegaan, zijn we de bergen in gereden om het plaatsje Sheik te bezoeken. Dit dorp ligt hoog in de bergen en het was een anderhalf uur rijden om er te komen. Het heeft weinig te bieden maar is bekend vanwege de Britse school waar tal van politici en andere leden van de Somalilandse elite hun schooltijd hebben doorgebracht. Na het bezoek aan de nieuwbouw van de school, hebben we nog een Sovjet ziekenhuis (deels verwoest maar m.i. bruikbaar), een graftombe van een islamitische heilige en een Engels kerkhof bezocht. Daarna maar gauw de berg weer af om wat tijd voor Berbara over te houden. Nou dat rijden ging lekker snel en de chauffeur scheurde met 140 km naar beneden.

De havanstad Berbara is eigenlijk wel symbolisch voor wat er in Somaliland gebeurd of beter gezegd wat er niet gebeurd. De stad was vroeger, getuige de hoeveelheid pakhuizen en winkels een haven met veel handel en visserij. Op dit moment staan de meeste gebouwen leeg of zijn totaal verwoest. De verwoesting komt deels door de oorlog en deels door de leegstand.

Somaliers eten geen vis (ik kan dat begrijpen)maar ze maken hun rijke visgronden ook niet ten gelde; dat is jammer want aan geld is er groot gebrek. In de haven zelf liggen voornamelijke oude wrakken en een nieuw schip. Donderdag j.l. is er namelijk voor het eerst weer activiteiten in de haven. De regering heeft een overeenkomst met Ethipie gesloten om meer te handelen via Berbera. Djibouti haven is opgekocht door Dubai en is erg prijzig. Vandaar dat de Ethiopiers blij zijn met Berbara (ze hebben zelf geen havens!)
Tijdens onze rondwandeling zagen we voornamelijk leegstand en armoede aangevuld met 'qat'etende mannen. De stad is ooit erg mooi geweest maar het heeft dringend investeringen uit het buitenland nodig. En investeren houdt natuurlijk in dat er eerst internationale erkenning moet komen anders blijven de investeerders thuis.

Op terugweg hebben we het strand van Berbara bezocht. Mooie witte stranden met prachtig water. Ook hier legio kansen maar ja... eerst geld en dan zien. Niet ver van het strand ligt een totaal verwoeste ziekenhuis... misschien om te toveren tot een luxe hotel?
De tocht terug naar Hargeisa verliep vlot omdat onze chauffeur schijnbaar naar huis wilde.
Zaterdagmorgen teruggevlogen. In het vliegtuig zaten Con en Jeff. Con geef advies aan de Somalilandse regering inzake erkenning en Jeff werkt voor een Australische olie en mijnmaatschappij. Hij vertelde ons dat ze bezig zijn met consessies. Er zit schijnbaar olie in de grond. Daarnaast is Somaliland rijk aan mineralen maar ook hier geldt weer... eerst internationale erkenning en dan komen de Westerse investeerders vanzelf.
Nu weer terug in Addis Ababa. De stad oogt rustig en het is weer levendig. 's Avonds met twee van onze Omoriviertocht mannen gegeten. Het blijkt dat twee anderen die mee waren opgepakt zijn omdat ze het samenscholingsverbod hebben genegeerd; ze zaten namelijk met zijn vieren op straat te kaarten. Ze zitten sinds vrijdag vast.

Het is natuurlijk schandalig dat de premier van Ethiopie in het Westen, met name in de VS en in Engeland geroemd wordt om zijn leiderschap en democratische aanpak. Hij schijnt de ene prijs na de andere te krijgen. Na meer dan 60 doden en honderden gearresteerden vraag je toch wel af waar onze wijze leiders mee bezig zijn.

World Cup 2010?

World Cup 2010?
Originally uploaded by CharlesFred.

In South Africa?

A day out to Berbera

Clockhouse Berbera
Originally uploaded by CharlesFred.

Berbera is the main port of Somaliland and is about two hours (by fast car on fast road - built by the British) from Hargeisa.

It is where my Uncle and Aunty met in 1960, so it has always been of interest to me. Well, it turns out that they did not meet here..... seems they just went down there for a weekend with my Mum!. Oh well... I have always been interested in going to Berbera.

It shows Arabic, Turkish, British influences along with the local Somaliland influences. Much of the town now is pretty run down and redeveloping Berbera does not seem to be the priority of the current government. Anyone fancy joining in a development project, turning a dilapidated Ottoman palace into a hotel?

It has a major ship terminal, a fishing port, plenty of fish (which Somalilanders do not particularly much like to eat) and a long sandy beach (Somalilanders also do not particularly like to swim either!). The water was deliciously warm.

We went down in a bus aranged by the Ambassador Hotel, along with a couple of security guards. We made a few stops along the way to admire the pretty scenery, much of it quite hilly. Dry scrub was interspersed with greener patches near the river beds, where we would see papaya plantations. Numerous birds including a very fine blue bird with a long tail and a whitish line across its breast, as well as a shrike with red tail feathers. I'd be trying to take pictures of as many camels as I could, so the others all tried to distract my attention when they saw a camel coming up which I had not seen. We did gets some snaps of some baboons down on the coastal plain towards Berbera.

We were told that we shoukld also go to Sheikh where the current elite was eductaed. It is back up in the mountains above Berbera and is nice and cool in the summers. Quite cool enough everywhere for it not to matter too much now. It was a lovely drive up the windy road, with beautiful views back across to the coastal plain. Sheikh itself was on a plateau, so not so picturesque, but we had time to walk around, look at some Soviet buildings - some flats and a hospital, the Sheikh's tomb, the old school and a ruined colonial house.

Back down in Berbera we had lunch at a fish restaurant on the beach overlooking the port, with camels wandering around on the beach next door. After this we walked around the old town, past all the dilapidated houses of various architectural designs, warheouses and palaces, streets inhabited by young children playing football, delighted to pose for a photo. All very sphereful. Then it was time to drive the two kilometers to the long sandy beach, where I was the only one to make it into the warm clear water, splashing about in the waves. It felt great. Great to be here, great to be back home!

Recognition

Birth certificate
Originally uploaded by CharlesFred.

An amazing day, really.

It was just a nice relaxing day, to be spent walking around Hargeisa, with nothing much planned, apart from a visit to Ethiopian Airlines office to see if we could change our flight to Uganda, as we would rather not go to that dangerous country at the moment.

It was a cloudy start to the early morning, yesterday we had a November mist, but by breakfast it had cleared. Fuad served us our usual breakfast of fresh papaya with lime, toast and jam, coffee/cappuccino, and a pancake for Fred, tuna omelette for me, as the sun and the breeze came in through the open windows, pink lavatera just waving around outside.

We got to take the bus down the hill and into town, where we got off to have a look at Hargeisa On-line, the fastest and cheapest internet point I have ever been to. Managed to upload a bunch of photos from yesterday and write a short blog.

Then we went across the raod for a coffee, when it started..... Hello Mr Char-les, how are you? Hello Somalilander! You were born in 1961! How is your sister? What do you think of Somaliland? Did you go to Borama yesterday? Many would also know that Fred was Dutch and we were travelling through Africa....., so he was not left out either.

Everywhere we went the whole day we were greeted by people who had seen the programme. (It had been repeated last night as well). Cars would stop, buses would stop. A lady in red would tell me that she too was Briitish, living in London, and was also born here and delivered by Edna Adan! My African sister!

It was a great experience for a day.. wouldn't want to have that every day... and we spent the day with big smiles on our faces.

At the Ethiopian Airlines office we bumped into Mr Doolable, who apparently owns one of the newspapers here - Hatuf - and he had seen the programme and offered to take us to teh Hargeisa Club, where my parents had spent many many hours of their time in Hargeisa.

Just at the same time, another camera crew turned up and wanted to interview me, this time for a film they are making about Somaliland which they hope to distribute in London, so I duly obliged.

Near the Hargeisa Club, we saw the two bridges which had been washed away five months ago in the Hargeisa tsunami, both having been built by the British. The Club had been rebuilt in the old style and we even saw the bar, now just selling soft drinks. Easy to imagine the place 40-50 years ago though... and many of the trees would have been there at the tiem as well. We talked about how we should try to preserve some of the oral history of Hargeisa, so much having been destroyed by Siad Barre in the civil war. I mean to chat to my Dad, my Mum, my uncle and their colleagues when I get back....

Had lunch with Hassan at the Hadhwanaag Hotel and chatted more about Hargeisa and the changes that he had seen take place here... notably how the old culture has disappeared.

Back here, we closed the discussion we had had yesterday with the cheats who had taken us to Borama, before going off to have dinner in the garden, in the cool of the evening. The garden of the Ambassador Hotel is well spread out and has little terraces surrounded by flowering shrubs on which one table will be placed, there are a number of these terraces spread around, at various levels, such that the poor waiters ahve to run and shuffle between the kitchen and the guests. All quite entertaining and we are lucky to have the smiling, courteous and very efficient Fuad as our personal waiter! In fact, all the staff at the Ambassador have been very friendly and it has been a great pleasure to stay here.

Tomorrow we go to Berbera, on the coast. It was in the news today because the first commercial shipment of goods for Ethiopia was due to arrive and be despatched. All the ministers and our friend Ambassador Youssef were down there for the occasion. It turns out that Dubai has bought the port of Djibouti and increased the fees. Ethiopia doesn't want to be held to ransom in this way, so it is making use of the new Berbera corridor, along which goods can be transported through Hargeisa and onto Jigjiga for further transport in Ethiopia. Good news for Somaliland.

'Bekend van radio en t.v.'

Dat de ene dag de andere niet is dat is natuurlijk wel duidelijk. Er zijn van die dagen dat je liefst in bed had willen blijven met de je hoofd diep onder de dekens.
Gisteren was zo'n dag waarvan je achteraf denkt: 'wat doe ik hier? We hadden een auto geboekt en om 7 uur 'smorgens stond de chauffeur, eigenaar en bodyguard voor ons hotel. Niets aan de hand. De heren gingen een dagje uit naar de stad Borama. De tocht zou zo'n tweeenhalf uur gaan duren. De stad heeft een markt en een universiteit.
Alles leek erop een goede dag te worden. Maar helaas was dat een illusie. We moesten na tien minuten al tanken. Geen probleem de afspraak is dat we USD 50 betalen en de benzine. De tank van de auto was totaal leeg en toen de chauffeur uitgetankt was en er 88 liter in had laten lopen werden we gesommeerd USD 50 te betalen. Maar de afstand naar Borama is slechts 150 km en terug dat is dus 300 km. En 88 liter is wel wat erg veel. Dus we zeiden dat we aan de eind van de dag de overige benzine van autohuur gingen adftrekken. Dat was natuurlijk niet de opmerking die ze wilden horen.
De rit naar Borama was ok maar weinig gestopt om even een foto te kunnen nemen. Aangekomen in de stad waren we al direct de eigenaar van de auto kwijt en we moesten wachten op meneer voordat we konden gaan wandelen. Toen we terug kwamen en naar de veemarkt wilden, was er opeens een probleem met de auto. Twee politieagenten stonden er bij en het moest allemaal serieus overkomen. Er zat een deuk in de bumper. Meneer wilde het liefst terug naar huis; wij niet! Toen heb ik hem even weinig verfijnd duidelijk gemaakt dat wij de auto huren en betalen en dat hij kan rijden waar we heen willen. Goed dat lucht op en was gelijk duidelijk.
Tot een uur of twee rondgelopen en wat gegeten. De mensen inBorama zien er armer uit. Veel bedelaars en buiten de restaurants wachten bejaarden en kinderen op de resten die van de borden komen. Akelig gezicht. Na nog even snel de universiteit te hebben bezocht, zijn we terug naar Hargeisa gereden.
Bij aankomst in het hotel begon de verschrikkelijke discussie over het geld. De situatie uitgelegd aan een van de mannen van de receptie en zij vonden ook dat we gelijk hadden. Er zat nog zo'n 50 liter benzine van ons in de tank en dat moesten ze van de rekening afhalen. De discussie werd steeds vervelender en ruzieachtig. Aan het eind liepen ze kwaad weg en vertelden ons dat ze verhaal gingen halen bij 'onze' minister. Het geld wilden ze niet.
We hebben het geld afgegeven aan de mannen van de receptie maar dat ligt het nog steeds.
Vandaag zijn we op zoek gegaan naar wat overblijfselen uit de geschiedenis van Charles zijn ouders. Toen we uit de minibus stapten hoorden we al gelijk: ' he mister Charles I saw you on t.v.' of ' he mister Charles you are Somalilander, you are born in 1961 in Hargeisa'. Zo ging het ongeveer de hele dag door. Afentoe stopte er een auto om even hallo tegen Charles te zeggen. Ach en afentoe zeiden ' we saw you to, you are from Holland' Geweldig! Toen we probeerden onze vlucht naar Oeganda te veranderen, werden we begroet door een meneer die ons op t.v. had gezien. Toen Charles vertelde over de 'Hargeisa Club' waar de Britten elkaar 's avonds troffen en waar zijn vader veel is geweest, zei hij ' ik breng je weleven naar de club' .
Maar voordat we wegkonden, werden we opgewacht door een aantal heren van een Hargeisa krant die bezig waren met een documentaire over Somaliland voor de Somalische gemeenschap in Engeland. Of we tijd hadden voor een interview. Nou vooruit dan maar weer.
Na het interview zijn we naar de ' Hargeisa Club' gereden. Er was weinig veranderd behalve het feit dat het land nu totaal alcoholvrij is. De bar was nu gevuld met 'sprite', coke, fanta etc. Voor de rest was het nog redelijk in tact. Vele foto's genomen. Onze vriend vertelde dat veel geschiedenis verloren gegaan is en dat het belangrijk is dat Charles met zijn vader gaat praten en een kopie maakt van de familiefoto's etc en dat weer terug geeft aan het volk van Somaliland.
Goed idee om de oude foto's naast de nieuwe situatie te leggen. We hebben nog genoeg tijd om even na te denken over hoe we dit kunnen aanpakken. Maar ondertussen is het ook belangrijk dat ze zelf beginnen met het interviewen van oude mensen alhier.
Na dit bezoek even uitgerust en gegeten in het restaurant van onze vriend Hassan. Hij en vele van de obers hadden het programma ook gezien en kwamen even gedag zeggen.
Na het eten nog wat rondgelopen. Het probleem hier is dat alles tussen 12.00 en 16.00 gesloten is en de electriciteit wordt afgezet tussen 13.00 en 16.00 dus we kunnen dan ook niet internetten.
De mensen hier vinden het vreemd dat twee blanke mannen door de stad lopen zonder dat ze rondgereden worden in een dikke UN-auto en zonder begeleidende bodyguard. Maar aan de andere kant vinden ze het erg leuk als je verteld dat je toerist bent en dat je speciaal voor hun land gekomen bent.
De blanken die je hier ziet, zijn allemaal werkzaam voor de UN, vluchtelingenwerk of voor een van de talloze liefdadigheidsinstellingen. Wij zijn de enige toeristen. En nu we ook nog bekend zijn van radio en t.v., is het erg leuk om door Hargeisa te lopen.
Helaas komt het einde van ons bezoek in zicht. Morgen nog een dagje naar buiten en zaterdagmorgen vleigen we terug naar Addis. Maandag vliegen we naar Oeganda maar daar moeten we nog even goed over nadenken omdat twee dagen geleden twee Britse toeristen vermoord zijn door de rebellen. We wisten dat het noorden van Oeganda onveilig is i.v.m. de zogenaamde 'Army of the Lord' maar deze toeristen zijn vermoord in een nationale park terwijl ze aan het raften waren. Ook wij waren van plan om dat park te bezoeken maar dat is van de baan.
Waar we volgende week weer uithangen, dat valt weer te lezen op onze blogspot.

TV stars

On the roof of the Ambassador
Originally uploaded by CharlesFred.

Well, the programme went out the evening of the interview. We had to sit through two hours of dreary TV as you could possibly imagine, brightened up by the odd song.

Eventually, we saw 'Sokdaalkil Mr Charles' come up on the screen and we knew it was our turn. The film had not been edited at all, so the viewers were subjected to the whole interview, albeit with a voice-over in Somali (fair enough). At the end they showed my birth certificate and a photo of me with Diana, two Somalilanders!

Since then we have been recognised on the street, all 200 metres we have so far walked and offered tea and qat as we have walked around town and people seem to be very happy with all the nice things we said about Somaliland and the people we have met here.

Off for another walk around town now... be back later to write about yesterday spent in Borama. Wondering whether or not to go to Uganda after two tourists were shot dead. We go to Ethiopian Airlines to look at possiblity of changing flights.

Terug naar school

Fred with school children
Originally uploaded by CharlesFred.

Vandaag was een speciale dag.

Al vroeg zijn we met de minibus (ja, ja zonder begeleiding) de stad ingegaan. We hadden twee duidelijke missies: schoolbezoek en ziekenhuisbezoek. Eerst met Farxan van Edna's ziekenhuis met de auto naar de 'Faduma Biixi-school' gereden. Bij aankomst sprongen honderden kinderen op onze nekken. Het was speelkwartier en op het schoolterrein was het een kabaal van jewelste. We werden direct naar de kamer van de directeur geleid. De man was in het begin erg stug en vertelde in het kort de geschiedenis van de school. De school vernoemd naar het meisje Faduma Biixi dat als gevolg van een landmijn haar beide benenverloor. Na zijn uitleg hebben we geprobeerd wat vragen te stellen om te zien hoe de school eigenlijk werkt. Het is een lagere school met zo'n 430 leerlingen. Tweederde van de leerlingen zijn jongens. Het is een ochtendschool d.w.z. dat ze van 7.30 tot 12.30 les hebben. Er zijn zes leerjaren en met name in de onderbouw hebben ze dubbele klassen. De kinderen krijgen o.a. 5 uur wiskunde, 5 uren taal en 3 uur sociale studies (combi tussen aardrijkskunde en geschiedenis). De boeken zijn een geschenk van Unicef. De klaslokalen zagen er erg 'basic' uit. Een aantal houten banken, kale muren en een schoolbord. Na zijn uitleg liet hij ons wat schoolboeken zien. Daarna kennis gemaakt met Fadama zelf. We hebben wat zitten praten en toen onze schriften, pennen en smarties aangeboden. Onze geschenken lokten een reactie van de directeur uit: ' not much but something for you to remember' . Ja tact en schoolleiders gaan ook hier niet altijd samen.

Aan het eind van ons bezoek liet hij ons een klaslokaal zien. De spelende kinderen konden hun enthousiasme niet meer inhouden en sprongen ons bijna op de nek. De direkteur hield ze al slaand met een stok van ons af. Daarna nog wat foto's genomen en toen maar weer terug naar de auto.

Opzich was het een goede evaring en je beseft hoe goed wij het hebben. We klagen al bij het gebrek aan computers maar in deze lokalen is zelfs nog geen krijt. Die krijgen ze 's morgens van de directeur.

Na de school op zoek naar de ziekenboog waar Charles geboren is. Al wachtende op de directeur van het ziekenhuis waren we getuige van een spalkactie en kreeg iemand gips om beide armen. De directeur heette ons welkom en wij mochten de ziekenboeg bezoeken. Charles is geboren in het gedeelte dat prive was en waar patienten zelf moesten betalen. Onderweg werden we in een aantal zalen rondgeleid en hebben we met patienten gesproken. Hoezo een hoog prinses Diana gehalte?

Uiteindelijk kwamen we bij de privekamers aan. Charles weet niet precies welke van de veertien het geweest is. Het zijn privekamers (nog steeds) en we hebben wat foto's genomen.

Op de terugweg kwamen we de big boss van Somaliland t.v. tegen en toen we vertelden dat Charles Somalilander is werd hij nieuwsgierig. Aan het eind van de middag stuurt hij een cameraploeg naar ons hotel.

Daar waren ze dan om 17.00 uur precies. De bedoeling was een interview vanaf het dak van het hotel met een uitzicht over Hargeisa. Er werden vier stoelen neergezet en de bedoeling was dat ik er ook bij kwam zitten. Charles stelde zich voor en kreeg tal van vragen te beantwoorden over hoe hij de situatie inschatte, hoe hij het vond, wat zijn verwachtingen waren etc. Ik zat er keurig naast en voelde me een beetje zoals Ineke van der Sar in de beroemde Jos Brinkshow... ook ik was net naar de kapper geweest. Maar aan het eind werd mij gevraagd wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt. Toen heb ik het verhaal van de school verteld. Vanavond om 21.00 zijn we op t.v. De mannen van het hotel hebben ondertussen er voor gezorgd dat de zender op onze kamer te ontvangen is.

Ja ons bezoek aan Hargeisa, hoofdstad van Somaliland is erg indrukwekkend en voor Charles een terugkeer naar zijn geboorteland.