'Leuk en leerzaam'

Tijdens ons bezoek aan het nationale park lazen we op het infobord van Flatdogs dat men een bezoek kon brengen aan het dorp Kawaza.
In het dorp hebben een aantal mensen de koppen bijelkaar gestoken en zich afgevraagd hoe ze een project kunnen opstarten waarin toerisme en behoud van eigen cultuur en identiteit samen kunnen gaan.
Het 'Kawaza-project' bestaat uit een bezoek aan de lokale school, de kliniek, een traditionele genezeres, een ontmoeting met lokale leiders, een traditionele maaltijd en een dansvoorstelling.
Onder begeleiding van Joseph, onze 'gamedriver' en zijn maatje Jotham (werkt in de keuken van Flatdogs, zijn we 's morgens naar het dorp gereden. Allereerst hebben we de school bezocht. De 'basic school' heeft een systeem waarbij de leerlingen in principe van de eerste tot de negende klas kunnen doorlopen. Na de zesde gaat het over in een soort van middelbare school. Het hoofd Richard was erg druk met de verkiezingen voor volgend jaar omdat zijn school gebruikt wordt als inschrijflokaal en als stemlokaal. Het waarnemend hoofd, Maxwell gaf een uitleg en een rondleiding. De school heeft 541 leerlingen. Van dat aantal zijn ongeveer zo'n 100 weeskinderen. De meeste kinderen verliezen hun ouders aan Aids en aan malaria. Aidspreventie krijgt hier danook veel aandacht.
Maxwell vertelde ons dat zijn school een vijfjaren plan heeft als het gaat om de aanschaf van bepaalde dure producten. Zo willen ze bijvoorbeeld in 2007 twee nieuwe klaslokalen bouwen, in 2006 genoeg geld gespaard hebben voor een dienstfiets etc. op dit moment is de school te klein voor het aantal leerlingen en men werkt in shifts. Een groep heeft 's morgens les, een andere groep 's middags en er is nog een avond groep.
Wat ons opviel was dat er geen of weinig meiden in de hogere klassen zaten. Toen we vroegen hoe dat zat hoorden we dat een groot aantal meiden rond hun dertiende gaant trouwen en dus niet meer naar school gaat.
Naast Aidspreventie wordt er ook veel aandacht besteed aan 'gender issues' . Tal van posters die meiden oproepen om niet toe te geven aan de sexuele driften van de jongens en langer maagd te blijven. Daarnaast veel posters over gelijke kansen beginnen met gelijkwaardig onderwijs.
Eerst hebben we spelletjes gedaan met leerlingen uit groep 1. De spelletjes waren veelal liedjes die opriepen om je s' morgens te wassen en over de lichaamsdelen. Voorts liedjes die bedoeld waren om de stof van de vorige dag nog even op een rijtje te zetten. Leuk en leerzaam.
Later hebben we een uurtje met een groep leerlingen van rond de 15-16 zitten praten. Alles gaat in het Engels. Ze gaven een soort van presentatie en iedere individuele leerling(e) vertelde iets over een bepaald doel, bijvoorbeeld over de gelijke behandeling van mannen en vrouwen.
Na de school hebben we het dorp bekeken. Het dorpshoofd is de 'chief' van zes dorpen. De meeste huizen hebben aparte toiletten in het kader van de hygiene. De 'culturele werker' van het dorp, Constantino legde uit hoe het dorp werkt en hoe de verhouding is met de toeristen etc. de school is gesticht door de Anglikaanse Kerk in 1932 maar ze zijn vanaf de jaren negentig bezig met het project. Men kan er overnachten en soms komen er mensen uit Europa die er bijvoorbeeld een paar weken helpen als onderwijsassistenten. Voor deze mensen zijn 5 prachtige hutten gebouwd met daarnaast nog een aantal douches en toiletten.
Na een rondleiding door het dorp zijn we naar een ander dorp gereden waar we een medische hulppost hebben bezocht. Men is op dit moment bezig om kinderen vitamine A toe te dienen. De administratie nam meer dan de helft van het gebouwtje in beslag. Alle patienten hebben een soort van schriftje... een archiefkast zou hier bijvoorbeeld een uitkomst zijn maar ja daar is geen geld voor.
Ziekenhuizen hebben geen geld voor eten en de patienten moeten danook via familie etc aan voedsel komen. De levensverwachting van de gemiddelde Zambiaan is 38 jaar.
Voorts een opslagruimte voor katoenteelt gezien. De beheerder legde ons uit dat de prijzen voor ruwe katoen enorm gedaald zijn (Amerikaanse subsidie voor katoenteelt in de zuidelijke staten en China die goedkoop produceert). Vorig jaar was het nog erg goed. Katoen is hier de enige 'cahscrop'. Hij vertelde hoe duur een baal zaadgoed is en hoeveel men kwijt is aan bestrijdingsmiddelen ... want er dan nog overblijft is niet veel.
Na al deze zaken werden we uitgenodigd voor de lunch. Het eten bestond uit kip met een soort van bladgroente wat leek op spinazie en aangevuld met een soort van meelpannenkoek. Dit spul wordt gemaakt van maismeel gemengd met tarwe en dan gekookt, het smaakte als een soort van polenta.
Na het eten richting de genezeres. Haar werk sbestond uit het oproepen van de geesten die haar uitlegden wat te doen. Ze droeg een soort van wit uniform/schort met rode kruizen. Charles die al een hele tijd last van een verkoudheid heeft, heeft zich laten behandelen. Het werkte als volgt. Ze begon met een gebed, toen werd er een gezang gezongen en ondertussen gaven de geesten een Bijbeltekst door. In het geval van Charles zelfs twee. Daarna werden de teksten voorgelezen en werden er vragen gesteld. Haar analyse was dat Charles iets met zijn maag had en dat hij last van zijn kaken had. Dat laatste klopt. Haar remedie was bij thuiskomst even naar de dokter gaan! Daarna haar toko nog even bekeken. toch wel mijn twijfels over de 'medicijnen' tegen soa's (wat boomschors en een takje).
Na dit alles hebben we nog een dansshow gehad. Traditionele dansen waar natuurlijk ook wij aan mee moesten doen.
Kortom een geslaagde dag. Veel gezien, veel geleerd en leuke mensen ontmoet die hard voor hun zaak knokken.