'Daar wordt iets groots verricht'
Lusaka, Zambia vrijdag 25 november. Terwijl in Nederland de sneeuwstormen het land veranderen in een rampengebied zitten wij te puffen over de hitte. Lusaka viel nog wel mee omdat het hoog ligt maar de volgende dag op weg naar Chipatta was heet.
Vrijdagavond was ook de avond dat we Michael voor het laatst gezien en gesproken hebben. Michael, onze Amerikaanse reisgenoot komen we vanaf Amman op de gekste plaatsen tegen. Zit je op Zanzibar te werken aan je blog, staat Michael opeens naast je. In Ethiopie zijn we elkaar vaak tegen gekomen. Tijdens ons verblijf op zanzibar hebben we besloten om met zijn drietjes de trein door Tanzania te nemen tot aan Lusaka.
Michael is gisteren naar Livingstone gegaan terwijl wij de bus naar Chipatta hebben genomen. De tocht was heet. Buiten was het zo'n graad of 30 en het werd steeds warmer en vochtiger. De weg was goed en dus vlogen we met een behoorlijke snelheid over de asfaltwegen van Zambia.
Zo'n bustocht door Zambia is een hele ervaring. Allereerst legde de reisleider de regels uit en ging vervolgens voor in gebed. Of het bidden bedoeld was omdat de chauffeur zo'n haast had of dat het standaard is, dat blijft voor ons een raadsel.
Het landschap is erg saai maar er zijn een aantal dingen die opvallen. Allereerst zie je enorme grote irrigatiesystemen die computergestruurd het land bevloeien. Meestal staan deze apparaten op groter landerijen die weer afgeschermd zijn met prikkeldraad en grote hekken. De boederijen zijn meestal in handen van blanke boeren. Naast de grote boerenbedrijven zie je een Afrikaanse boer met een os en houten ploeg of meestal alleen maar met een soort van schop zijn karig stukje grond bewerken.
Het tweede wat opvalt is het grote aantal kerken of beter gezegd het aantal soorten kerken.
Je noemt ze en ze zijn er,van Jehovah tot en met United Zambian Church en van Luthers tot katoliek. De meeste hebben hier scholen gesticht en de Jehova's beschikken nog eens over tientallen ' koninkrijkszalen'. De meeste Zambianen zijn christelijk. De zending heeft hier redelijk haar best gedaan.
Als jongetje en als leerling van de lagere school heb ik braaf de doppen van de yogurtflessen gespaard. Deze doppen hadden ook prachtig gestaan als decoratie voor mijn fietsspaken maar ja het 'Grote Doel' ging nu eenmaal voor. Daarnaast verzamelden we gebruikte postzegels etc etc. Ik heb me altijd afgevraagd wat die mensen daar mee konden doen. Op de woensdagmiddag en op de zaterdag ook nogeens gezagsgetrouw met 'PIT op Pad' en langs de deuren om geld in te zamelen voor het behoud van de zieltjes in o.a. Afrika.
Nu zie ik de resultaten! De lokale cultuur en tradities zijn vervangen door o.a. Amerikaanse, Zweedse en uit andere Westerse landen afkomstige protestanse en katholieke rituelen. Of ze daar iets mee opgeschoten zijn? Wie zal het weten?
Heb ik toch nog meegeholpen om daar aan iets groots mee te werken.
Vrijdagavond was ook de avond dat we Michael voor het laatst gezien en gesproken hebben. Michael, onze Amerikaanse reisgenoot komen we vanaf Amman op de gekste plaatsen tegen. Zit je op Zanzibar te werken aan je blog, staat Michael opeens naast je. In Ethiopie zijn we elkaar vaak tegen gekomen. Tijdens ons verblijf op zanzibar hebben we besloten om met zijn drietjes de trein door Tanzania te nemen tot aan Lusaka.
Michael is gisteren naar Livingstone gegaan terwijl wij de bus naar Chipatta hebben genomen. De tocht was heet. Buiten was het zo'n graad of 30 en het werd steeds warmer en vochtiger. De weg was goed en dus vlogen we met een behoorlijke snelheid over de asfaltwegen van Zambia.
Zo'n bustocht door Zambia is een hele ervaring. Allereerst legde de reisleider de regels uit en ging vervolgens voor in gebed. Of het bidden bedoeld was omdat de chauffeur zo'n haast had of dat het standaard is, dat blijft voor ons een raadsel.
Het landschap is erg saai maar er zijn een aantal dingen die opvallen. Allereerst zie je enorme grote irrigatiesystemen die computergestruurd het land bevloeien. Meestal staan deze apparaten op groter landerijen die weer afgeschermd zijn met prikkeldraad en grote hekken. De boederijen zijn meestal in handen van blanke boeren. Naast de grote boerenbedrijven zie je een Afrikaanse boer met een os en houten ploeg of meestal alleen maar met een soort van schop zijn karig stukje grond bewerken.
Het tweede wat opvalt is het grote aantal kerken of beter gezegd het aantal soorten kerken.
Je noemt ze en ze zijn er,van Jehovah tot en met United Zambian Church en van Luthers tot katoliek. De meeste hebben hier scholen gesticht en de Jehova's beschikken nog eens over tientallen ' koninkrijkszalen'. De meeste Zambianen zijn christelijk. De zending heeft hier redelijk haar best gedaan.
Als jongetje en als leerling van de lagere school heb ik braaf de doppen van de yogurtflessen gespaard. Deze doppen hadden ook prachtig gestaan als decoratie voor mijn fietsspaken maar ja het 'Grote Doel' ging nu eenmaal voor. Daarnaast verzamelden we gebruikte postzegels etc etc. Ik heb me altijd afgevraagd wat die mensen daar mee konden doen. Op de woensdagmiddag en op de zaterdag ook nogeens gezagsgetrouw met 'PIT op Pad' en langs de deuren om geld in te zamelen voor het behoud van de zieltjes in o.a. Afrika.
Nu zie ik de resultaten! De lokale cultuur en tradities zijn vervangen door o.a. Amerikaanse, Zweedse en uit andere Westerse landen afkomstige protestanse en katholieke rituelen. Of ze daar iets mee opgeschoten zijn? Wie zal het weten?
Heb ik toch nog meegeholpen om daar aan iets groots mee te werken.
Labels: Trip to Middle East and Africa, Zambia
posted by Charles Roffey and Fred O at 11:41
0 Comments:
Post a Comment
<< Home