'I am a train, I am a train.....I am a chooka chooka train... yeah!'

Woensdagmorgen om 9 uur waren Charles, Michael en ik trouw aanwezig op het station om ons te melden. Twee uur later kwamen de anderen en vervolgens hebben we nog tot ongeveer 14.00 gewacht voordat we in de trein zaten en dat we eindeliojk gingen rijden.
Charles en ik hadden twee slaapplaatsen in een vierpersoonscabine maar de andere persoon is nooit op komen dagen. Dus hadden we twee nachten het rijk alleen. Naast ons zat een Duits echtpaar dat zo'n vier jaar in Zambia werkte aan een project (we weten niet wat maar denken aan iets christelijks). De dame maakte bezwaar tegen het feit dat ze haar cabine moest delen omdat ze namelijk de hele cabine had afgehuurd. De extra gast was er dan ook in no-time uit.
Michael zat een paar deuren verder op ehn ook hij had het rijk bijna alleen. Naast ons zaten een Iers stel en een dame uit Canada.
Onze Australische vrienden zaten helaas in een ander rijtuig maar tegen borreltijd kwamen ze even gezellig bij ons buurten.
Alles was voorradig: een bar met bier en pinda's, een lounge met M.T.V. en een restaurant. De eerste avond hebben we in het restaurant gegegeten maar je kon ook het eten op je ' kamer' krijgen. Voor dat het borreltijd was hoorden we iemand gillen: 'olifanten'. Helaas hebben we ze gemist maar ondertussen zagen we wel zebra's, gnoes en giraffen. Prachtig om door zo'n groot natuurreservaat te rijden.
De trein was erg oud en schokkerig. Het leek alsof de laatste jaren weinig aan onderhoud was gedaan en een beetje olie was niet overbodig geweest. Het was een Chinese trein en alle ventilatoren hadden een communistisch embleem. De teksten op het toilet waren in het Chiness etc. De trein was ondanks dat het zo piepte en schommelde een aangenaam gebeuren.
De volgende ochtend werden we op tijd gewekt voor ontbijt op de kamer. Daarna de hele dag wat uit het raam gehangen, wat gelezen in de door de Gideon-club verstrekte Bijbels en wat buiten gelopen voor een stempel en visum.
Aan de grens met Zambia kwamen de heren en dames van de immigratie naar ons toe en na het betalen van het entreegeld, 25 Usd voor mij en 65 Usd voor Charles, konden we weer verder. 's Avonds met Micheal op de kamer gegeten en vroeg geslapen.
Vanmorgen vroeg aangekomen in Kaperi toen met de minibus naar Lusaka.