'In Luilekkerland'
Vanmorgen zijn we met de snelboot naar Zanzibar gevaren. De zee was ruiger dan ik verwacht had en het regende bij vertrek. In het hotel waren we de medepassagiers van ons hotel tegen gekomen. Danielle en Karin uit Leiden en Serge en Ijtje uit? Omdat het ontbijtgebeuren altijd wat tijd vergt (ze zetten hier de Nescafe per kopje!) waren de meeste met lege magen vertrokken of hadden hun ontbijt in een minuut weggewerkt. De reis gng redelijk voorspoedig en op het eiland werden we opgewacht door iemand van het hotel. Na de gebruikelijk immigratietaferelen en bagagecontrole zijn we naar ons hotel gelopen. Het hotel heet 'Narrowstreet Hotel' en is inderdaad in een piepklein straatje. De kamers zijn fantastisch. We hebben een familiekamer met infeite twee kamers beide voorzien van prachtige houten bedden en lokale meubels. Zowel het bed als de meubels zijn versierd met kleurige tegeltjes en houtsnijwerk.
Eerst eeen paar uur rondgelopen om even het sfeertje te proeven. Daarna even de zon vermeden en uitgerust om vervolgens weer de hoofdstad Stonetown in te gaan.
Zanzibar is inderdaad een stad uit 1001 Nacht. Het eiland ademt een sprookjessfeer uit. De meeste gebouwen en architectuur doen Arabisch aan. Geen wonder want to 1964 was het gebied de hoofdstad van het Arabische sultanaat in Oost Afrika. De rijkdom van het eiland komt van slaven, specerijen en ivoor. Honderduizenden slaven zijn via dit eiland verhandeld.
Het eten is erg Indiaas. En als eiland is er natuurlijk veel vis te verkrijgen. Hoewel het eiland bevolkt wordt door voornamelijk moslims, is alcohol geen probleem.
Wat betreft de politiek daar is het laatste woord nog niet overgezegd. De verkiezingen een paar weken geleden zijn uitgelopen op rellen. De eigenaar van ons hotel vertelde dat er niets gebeurd was. Iemand anders vertelde ons dat er tientallen doden te betreuren waren. De oppositie heeft de verkiezingen gewonnen maar de regerende partij heeft de uitslag gewoon naast zich neergelegd. Afrikaanse leiders kunnen schijnbaar moeilijk afstand doen van hun eenmaal verworven positie.
Morgen gaan we een 'Spice tour' maken. De toer gaat langs allerlei landbouwbedrijven waar tal van specerijen verbouwd worden. Onderweg komen we door gebieden die berucht zijn geworden in de tijd van de slavernij.
Maar deze pittige verhalen houden jullie nog te goed.
Eerst eeen paar uur rondgelopen om even het sfeertje te proeven. Daarna even de zon vermeden en uitgerust om vervolgens weer de hoofdstad Stonetown in te gaan.
Zanzibar is inderdaad een stad uit 1001 Nacht. Het eiland ademt een sprookjessfeer uit. De meeste gebouwen en architectuur doen Arabisch aan. Geen wonder want to 1964 was het gebied de hoofdstad van het Arabische sultanaat in Oost Afrika. De rijkdom van het eiland komt van slaven, specerijen en ivoor. Honderduizenden slaven zijn via dit eiland verhandeld.
Het eten is erg Indiaas. En als eiland is er natuurlijk veel vis te verkrijgen. Hoewel het eiland bevolkt wordt door voornamelijk moslims, is alcohol geen probleem.
Wat betreft de politiek daar is het laatste woord nog niet overgezegd. De verkiezingen een paar weken geleden zijn uitgelopen op rellen. De eigenaar van ons hotel vertelde dat er niets gebeurd was. Iemand anders vertelde ons dat er tientallen doden te betreuren waren. De oppositie heeft de verkiezingen gewonnen maar de regerende partij heeft de uitslag gewoon naast zich neergelegd. Afrikaanse leiders kunnen schijnbaar moeilijk afstand doen van hun eenmaal verworven positie.
Morgen gaan we een 'Spice tour' maken. De toer gaat langs allerlei landbouwbedrijven waar tal van specerijen verbouwd worden. Onderweg komen we door gebieden die berucht zijn geworden in de tijd van de slavernij.
Maar deze pittige verhalen houden jullie nog te goed.
Labels: Tanzania, Trip to Middle East and Africa
0 Comments:
Post a Comment
<< Home