Jambo! Habari?
Met deze vriendelijk groet...Goedendag .. hoe gaat het? wordt je dagelijks begroet. Het is hier brutaal om direct een vraag te stellen of een opmerking te maken. Eerst begroeten en vragen hoe het gaat en dan pas je zakelijke vraag of opmerking maken.
Gisteren zijn we aangekomen in Dar es Salaam. De hoofdstad van Tanzania oogt veel rijker dan bijvoorbeeld de steden in Ethiopie. De winkels liggen vol met allerlei spullen, er zijn weinig bedelaars en de meeste kinderen lopen in schooluniform d.w.z. dat ze dus naar school gaan. De mensen zien er verder gezond uit. Het land is grotendeels islamitisch maar je ziet hier ook kerken en tempels voor Boeddhisten. De winkels lijken voornamelijk in handen te zijn van mensen afkomstig uit India.
Het land was tot 1918 een kolonie van Duitsland en is na de Eerste Wereldoorlog overgegaan in Britse handen. In begin jaren 60 is het onafhankelijk geworden. In de stad zie je veel gebouwen uit de jaren dertig en jaren vijftig. Veelal gebouwd door kapitaalkrachtige Indiers.
Vandaag hebben we voornamlijk onze tijd besteed aan het wisselen van geld. Daar er een stroomstoring was, konden we niet wisselen omdat men een kopie van de paspoorten, aankoopnota etc verlangde. Maar gelukkig een aantal uren later hadden we ons geld en konden we onze tocht naar Zanzibar regelen.
Voor de rest van de dag hebben we wat rondgelopen en genoten van het stadsleven. Vanmiddag zijn we naar het nationale museum geweest. Op dat moment waren er ook zo'n drietal scholen dus lekker druk en gezellig. Na het museum hebben we een soort van CKV kunstmiddag bezocht. Het gebeuren was buiten in de tuin van het museum en werd gesponserd door 'Kiwi'... een bekend schoenpoetsmerk. Net zoals bij ons op school konden kinderen een performance doen of iets beeldends. We hebben alleen maar het beeldend materiaal gezien omdat de voorstellingen pas later gehouden werden. Subsidies en sponseringen van het bedrijfsleven is hier niet vreemd. Zo zagen we een grote Pepsi reclamebord aan de ingang van een lagere school met keurig de naam van de school eronder. Misschien iets voor het Rijnlands?
Laat in de middag onze trips geregeld. We gaan morgen naar Zanzibar en komen maandag terug in Dar es Salaam om vervolgens dinsdag de trein naar Zambia te nemen. De trein doet er twee dagen over... jippie!
Ik wil nog even terug komen op het verhaal rondom Richard Limo. Voor de trouwe lezers onder ons, die weten dat we deze jonge hardloper in Djibouti hebben leren kennen. Hij vertelde zijn verhaal en vooral het verhaal van het niet kunnen regelen van zijn geldzaken. Gisteren kwam ik hem tegen in de straten van Dar es Salaam. Na de begroeting nam hij me mee naar een winkel waar we wat hebben staan te kletsen met de eigenaar en een cola gedronken hebben. Opzich neits aan de hand... maar eerder had hij ons verteld dat hij een belangrijke hardloopwedstrijd had in oktober in Engeland. Maar goed. Vanmorgen liepen Charles en ik langs de winkel en ik dacht kom ik ga even de vriendelijke winkelier gedag zeggen. We stonden wat te kletsen en ik zei ' kent U Richard Limo al lang? Hij wist niet waar ik het over had. Ik legde uit dat dat die meneer was met wie ik gisteren bij hem was. Opeens begon er iets in hem los te komen. De twee jongens aan de toonbank werden weggestuurd en hij vertelde mij dat hij Richard zo'n 1000 USD had geleend voor het doen van zaken. Toen hij verder wilde praten kwam Richard de winkel in dus hij begon opeens een ander verhaal. Wij zijn toen maar weggegaan met een smoesje over geld wisselen.
Vanmiddag ben ik terug gegaan en heb ik hem uitgelegd dat wij enorme twijfels hebbben over het verhaal van Richard Limo. Zeker ook omdat de foto's op het internet van de echte Richard niet lijken op de persoon die wij ontmoet hebben. Hij baalde een beetje van eht verhaal omdat hij ondertussen het geld al uitgeleend had. we hebben hem uitgelegd dat we het niet zeker wisten maar dat we het verhaal wel heel erg onwaarschijnlijk vinden. Hij bedankte ons voor de informatie en vertelde dat hij zich nu ging bezinnen hoe hij het geld terug kan krijgen. We hopen dat wij er totaal naast zitten maar ik ben bang van niet...
Gisteren zijn we aangekomen in Dar es Salaam. De hoofdstad van Tanzania oogt veel rijker dan bijvoorbeeld de steden in Ethiopie. De winkels liggen vol met allerlei spullen, er zijn weinig bedelaars en de meeste kinderen lopen in schooluniform d.w.z. dat ze dus naar school gaan. De mensen zien er verder gezond uit. Het land is grotendeels islamitisch maar je ziet hier ook kerken en tempels voor Boeddhisten. De winkels lijken voornamelijk in handen te zijn van mensen afkomstig uit India.
Het land was tot 1918 een kolonie van Duitsland en is na de Eerste Wereldoorlog overgegaan in Britse handen. In begin jaren 60 is het onafhankelijk geworden. In de stad zie je veel gebouwen uit de jaren dertig en jaren vijftig. Veelal gebouwd door kapitaalkrachtige Indiers.
Vandaag hebben we voornamlijk onze tijd besteed aan het wisselen van geld. Daar er een stroomstoring was, konden we niet wisselen omdat men een kopie van de paspoorten, aankoopnota etc verlangde. Maar gelukkig een aantal uren later hadden we ons geld en konden we onze tocht naar Zanzibar regelen.
Voor de rest van de dag hebben we wat rondgelopen en genoten van het stadsleven. Vanmiddag zijn we naar het nationale museum geweest. Op dat moment waren er ook zo'n drietal scholen dus lekker druk en gezellig. Na het museum hebben we een soort van CKV kunstmiddag bezocht. Het gebeuren was buiten in de tuin van het museum en werd gesponserd door 'Kiwi'... een bekend schoenpoetsmerk. Net zoals bij ons op school konden kinderen een performance doen of iets beeldends. We hebben alleen maar het beeldend materiaal gezien omdat de voorstellingen pas later gehouden werden. Subsidies en sponseringen van het bedrijfsleven is hier niet vreemd. Zo zagen we een grote Pepsi reclamebord aan de ingang van een lagere school met keurig de naam van de school eronder. Misschien iets voor het Rijnlands?
Laat in de middag onze trips geregeld. We gaan morgen naar Zanzibar en komen maandag terug in Dar es Salaam om vervolgens dinsdag de trein naar Zambia te nemen. De trein doet er twee dagen over... jippie!
Ik wil nog even terug komen op het verhaal rondom Richard Limo. Voor de trouwe lezers onder ons, die weten dat we deze jonge hardloper in Djibouti hebben leren kennen. Hij vertelde zijn verhaal en vooral het verhaal van het niet kunnen regelen van zijn geldzaken. Gisteren kwam ik hem tegen in de straten van Dar es Salaam. Na de begroeting nam hij me mee naar een winkel waar we wat hebben staan te kletsen met de eigenaar en een cola gedronken hebben. Opzich neits aan de hand... maar eerder had hij ons verteld dat hij een belangrijke hardloopwedstrijd had in oktober in Engeland. Maar goed. Vanmorgen liepen Charles en ik langs de winkel en ik dacht kom ik ga even de vriendelijke winkelier gedag zeggen. We stonden wat te kletsen en ik zei ' kent U Richard Limo al lang? Hij wist niet waar ik het over had. Ik legde uit dat dat die meneer was met wie ik gisteren bij hem was. Opeens begon er iets in hem los te komen. De twee jongens aan de toonbank werden weggestuurd en hij vertelde mij dat hij Richard zo'n 1000 USD had geleend voor het doen van zaken. Toen hij verder wilde praten kwam Richard de winkel in dus hij begon opeens een ander verhaal. Wij zijn toen maar weggegaan met een smoesje over geld wisselen.
Vanmiddag ben ik terug gegaan en heb ik hem uitgelegd dat wij enorme twijfels hebbben over het verhaal van Richard Limo. Zeker ook omdat de foto's op het internet van de echte Richard niet lijken op de persoon die wij ontmoet hebben. Hij baalde een beetje van eht verhaal omdat hij ondertussen het geld al uitgeleend had. we hebben hem uitgelegd dat we het niet zeker wisten maar dat we het verhaal wel heel erg onwaarschijnlijk vinden. Hij bedankte ons voor de informatie en vertelde dat hij zich nu ging bezinnen hoe hij het geld terug kan krijgen. We hopen dat wij er totaal naast zitten maar ik ben bang van niet...
Labels: Tanzania, Trip to Middle East and Africa
0 Comments:
Post a Comment
<< Home