'All that Jazz'

Vanmorgen (maandag 14/11) van Addis naar Dar es Salaam in Tanzania gevlogen. We hebben toch maar besloten om Oeganda over te slaan omdat er teveel gebeurde.
Om acht uur werden we door onze taxichauffeur opgehaald en tien minuten later waren we op de luchthaven van Addis.
Het jammere is dat Charles zich erg beroerd en verzwakt voelde. Na het inchecken hebben we ons geld, Birr, weer terug gewisseld in dollars. Twee uur lang wat rondgehangen en Charles heeft geprobeerd wat te slapen maar daar hij ijskoud was, lukte dat niet.
Rond tien uur was het dan zover we konden gaan boarden. Het vliegtuig was lang niet vol maar toch zaten wij als sardientjes met drie volwassen mannen op een bank. Charles was in de hoek tegen het raam gekropen en probeerde onder twee dekens waqt te rusten. De meneer naast mij was zo aardig om nadat we in de lucht waren, ergens anders te gaan zitten.
Met een slapende Charles naast me, was het natuurlijk niet zo gezellig maar... Ik ben eigenlijk een enorme angsthaas als het op vliegen aankomt. Met name de Fokker 50 is erg onprettig bij het stijgen en bij het landen. Ethiopan Airlines gebruikt op de binnenlandse vluchten voornamelijk Fokkers en meestal vliegen met een tussenstop: leve de lol; twee landen en twee keer opstijgen.
Vandaag zaten we in een Boeing 737 en dat ging bij het opstijgen al stukken beter. Om niet teveel last te hebben van turbulentie, beweeg ik mijn hoofd heen en weer (ziet er wat debiel uit voor de achterburen). Maar wat schetste mijn verbazing, een van de radiokanalen had zowaar jazz! Tus nadat ik mijn koptelefoontje had gekregen, was het direct genieten van Miles Davis etc. En alsof de lol niet opkon.... twee minuten later zat ik gezellig met een glaasje Campari te genieten van de muziek die ik al vier maanden niet meer gehoord heb. Als kroon op de gastvrijheid nog een zalige lunch (om 11 uur!) met een overheerlijke wijn en een koffie toe.
Ondertussen was de gezondheid van Charles niet verslechterd of verbeterd. Hij nipte afentoe wat water maar daar hield het danook mee op.
Ook deze vlucht had een tussenlanding maar na een Campari en twee glaasjes wijn en mijn jazz, kon mij dat niet meer deren.
Na een wachttijd van een half uur en nog een vliegtijd van een half uur (wederom met een Campari) landden we in Dar es Salaam.
Met de taxi van het vliegveld naar de stad gereden en daar een hotel gezocht. Lekker weer gewoon budget! Charles vond eht beter om uit te rusten en is direct gaan slapen. Ik ben de stad ingelopen om te merken dat de banken al gesloten waren. Tijdens mijn zoektocht liep ik tegen 'Richard Limo' op. Voor degene die het verhaal niet gelezen heeft: de volgens ons 'valse' bekende hardloper uit Kenia. Hij was uiterst vriendelijk en vertelde mij dat nadat wij Djiboeti hadden verlaten, het geld aangekomen was. Zijn vrouw was ondertussen naar Duitsland gevlogen. Hij was van plan om overmorgen weer terug te gaan naar Engelnad. Hij nodigde mij uit voor een colaatje en vertelde me in welk hotel hij logeert. We weten nog steeds niet of we zijn verhaal moeten geloven. We neigen naar het ' niet geloven'.
Maar goed de eerste indrukken van de stad zijn erg positief. Hopelijk is Charles weer wat uitgerust en kunnen we samen genieten van een Indiase maaltijd.
Morgen de stad verkennen en dan naar Zanzibar.