In het voetspoor van Paulus

Gisteren de hele dag door Damascus gelopen. Allereerst de souk bezocht om ons weer eens te vergapen aan al die prachtige kitsch. Het is ongelovelijk hoeveel glitter hier geproduceerd wordt. Wie het allemaal koopt? Naast alle glitter en klatergoud, zijn noten en zoetigheden wel nummer twee op de lijst. Men verkoopt hier balen snoep en men reageert ook niet als ik vraag om een onsje... alles gaat hier schijnbaar per kilo. Dat is de meeste mensen ook wel aan te zien. Over het algemeen vind je hier veel dikke mensen.
Na de souk wat door straatjes gelopen met gereedschapmakers, kachelmaker etc. Dat soort straatjes zijn veel leuker. Tal van gereedschap wordt nog met de hand gemaakt.
's Middags naar het nationale museum van Damascus. De collectie was wat stoffig en tal van vitrines waren leeg en dat leek al jaren het geval te zijn. Paar mooie dingen gezien maar over het algemeen wat teleurstellend. Terug via ' het plein der martelaren', wat uitgerust en wat gegeten. Na het eten een leuke wandeling gemaakt en een restaurant ' ontdekt' dat veel sfeer uitstraalde. Toen we om hun kaartje vroegen, hebben we er een biertje gedronken en gelijk voor vanavond gereserveerd.
Vandaag lag het accent op de religieuze gebouwen. Maar eerst naar de bank... Het is als een soort van toneelstuk met als titel: A morning at the bank . Nadat je de juiste balie hebt gevonden, blijkt dat hij die het hardst voorkruipt het eerste geholpen wordt. Nederlanders staan nog netter in de rij... Voorts neemt de dame in kwestie je paspoort, je travel cheque en de aankoopbon in beslag en loopt er natuurlijk eerst mee weg. Na terugkomst mag je de cheque tekenen en dan gaat zij een formulier invullen... o nee er komen nog even drie klanten tussendoor met ' slechts' een vraag. Goed terug bij ons. Het formulier(5 blaadjes met gelukkig carbon-papier) wordt ingevuld. Met deze formulieren moet je naar de kassier... daar staan ze allemaal weer te duwen en willen allemaal als eerst geholpen worden. Wat vreemd is dat er mannen zijn die zo'n slordige 1.500.000 Syrische ponden laten tellen en dat geven ze dan direct aan de man die naast hun staat in de rij?? Maar goed we hebben ons geld en gaan weer blij op weg.
Na de bank zijn we weer naar de grote moskee gegaan. De charme van 's avonds was wat weg. We hebben eerst de graftombe van Saladin bezocht en zijn toen via de ingang voor niet-moslims de moskee binnen gegegaan. De moskee herbergt twee kopstukken uit twee religies. Het hoofd van de onthoofde Hoessein (belangrijk leider voor de Shiieten) ligt in een tombe in een minaret. Aan zijn graf (?) stonden huilende vrouwen te bidden.
De tweede belangrijke kopstuk is Johannes de Doper. Bijna midden in het bidgedeelte van de moskee, staat een grote marmeren tombe waarin het hoofd van Johannes ligt opgebaard. Ook dit is een heiligdom voor moslims.
Na de moskee opzoek naar sporen van Paulus. Tal van Grieks-Orthodoxe en Rooms Katholieke kerken waren gesloten en we hadden dan ook al een beetje de smoor in. Maar gelukkig het huis waar Paulus verbleef ( dat van Ananias) en vanwaar uit hij ook Damascus ontvluchtte (via een mand langs de muur neer gelaten) was open. Het huis was in Byzantijnse tijd veranderd in een soort van kerkje. Later is het in verval geraakt maar de Christenen kregen het terug als ruil voor de kerk van Johannes de Doper omdat de kalief een grote moskee wilde bouwen. Het kerkje leek meer op een soort van grot en stelde weinig tot niets voor.
Ik had, de door mijn zus en zwager gegeven kaars, in Damascus willen branden maar als al die kerken dicht zijn dan gaat dat dus niet op. Dus gaat de kaars weer gewoon onaangebrand mee verder op reis.
Na het kerkbezoek heeft Charles zijn haren laten knippen en is het tijd voor on om even uit te rusten en te gaan kleden. Omdat het vandaag onze laatste dag in Syrie is, trakteren wij ons vanavond op een bezoekje aan de hammam en daarn lekker eten bij het eerder genoemde restaurant.
Morgen (voor moslims de heilige dag) vertrekken we om 13.00 uur naar onze volgende bestemming: Beirut.