In het voetspoor van de heilige Tekla

Gisteren eindelijk Hama verlaten en naar Damascus gegaan. 's Morgens nog wat rond geklungeld in Hama en rond twee uur weer op stap met onze Abdul.
Onderweg hebben we twee plaatsen bezocht namelijk Maalula en Sednaya. Deze twee plaatsen zijn bekend vanwege het Aramees. Er zijn nog drie plekken waar deze taal uit de tijd van Jezus gesproken wordt, en dit zijn er twee van.
Allereerst hebben we in Maalula het klooster van de Heilige Tekla bezocht. Het klooster is gebouwd op en rondom de grot waarin deze ex-heilige geleefd heeft. Bij de grot kon je heilig water drinken dat zou helpen tegen het laten van winden...werkt schijnbaar niet goed bij deze protestantse jongen. Daarna de tombe van haar bezichtigd. Tekla was een fanatieke volgeling van Paulus en werd vanwege haar geloof veroordeeld door de gouveneur die tevens haar vader was. Toen ze op de brandstapel lag, doofde een hemelse regenbui de vlammen. Toen werd ze maar voor de leeuwen gegooid maar die bleven tam en onschuldig aan haar voeten liggen. Op haar onthoofding heeft ze maar niet gewacht en vluchtte ze richting Maalula. Onderweg, in de buurt van Maalula werd zij ingehaald door soldaten. De rotsen vormden een opstakel... maar niet getreurd. Door een wonder splitste de rots zich en kon zij veilig door de kloof lopen.
Zo liep het allemaal goed af met onze Tekla. Alleen in de jaren 1960 ging het mis en werd ze door de paus van de lijst van heiligen geschrapt... Haar verhaal scheen niet geloofwaardig te zijn (sinds wanneer is dat een criterium voor de Heilige Stoel!!). Maar dat deert de lokale mensen allemaal niet.
Na het klooster zijn we naar een oud kerkje geweest waar een mevrouw ons het Onze Vader voorbad in het Aramees. Kerkje was leuk maar het geheel was weinig spectaculair.
Omdat we niet zo erg onder de indruk waren van het Aramees gedoe, dachten we dat Sednaya ook wel zo'n soort van plek zou zijn.
We zijn naar het klooster van Onze Lieve Vrouwe geweest. Legende wil dat daar een icoon hangt van Maria dat Lucas heeft geschilderd (toen Maria nog leefde). De icon scheidt een soort van olie-achtige substantie af dat geneeskrachtig is. Je kunt het maar zeven jaren bewaren wat anders wordt het spontaan bloed en vlees.
In de kloosterkerk hebben we een mis bezocht. De mis wordt grotendeels gezongen door vier nonnen (in het Aramees). Daarnaast was er een Grieks-Orthodoxe priester die de mis leidde. Voorts waren er tal van novices, gekleed in een soort van 19de eeuwse Franse plattelands jurken, die als misdienaren dienden. Het gezang klonk indrukwekkend.
Na deze toer zijn we naar Damascus gereden en Abdul heeft ons naar ons hotel gebracht en daar hebben we helaas afscheid moeten nemen van deze geweldige chauffeur.
Het was natuurlijk even wennen in Damascus... erg druk en we wisten niets. Ons hotel ligt in de oude stad en niet ver van de souk en de grote Umayyaden moskee.
Na het eten hebben we een wandeling gemaakt, de souk bezocht en zijn we eens rustig in de moskee gaan zitten. Dat is een oase van rust, ook al zijn er veel mesnen. Het complex is enorm. De binnenplaats is vol met spelende kinderen en hun ouders. Iedereeen zit er gezellig te keuvelen etc. Afentoe hoor je de oproep van de 'muezzin' om te gaan bidden. In de moskee zelf is een graftombe van een leider van de Shi'ieten. Buiten is de graftombe van de grote militaire held Saladin, maar die moeten we nog bezoeken.
Na de rondwandeling rustig naar het hotel gelopen voor een goede nacht slaap.