Met Abdul op stap...

We zijn nog steeds in Hama. Dit wordt echt onze laatste dag, dat beloven we. Waarom? Omdat we wat lui aan het worden zijn. De manager van ons hotel heeft elke dag wel weer een leuke trip voor ons met auto en prive-chauffeur.
Zondag zijn we met Abdul, onze chauffeur dus, naar Apamea geweest. Deze stad was in de tijd van de Romeinen gestegen tot het niveau regionale hoofdstad. Het is een indrukwekkende opgraving. Er is relatief veel bewaard gebleven. Voordat we er heen gingen, zijn we gestop in het museum dat in een oude kamelenkaravaan(gebouw) gehuisvest is. Het museum heeft helaas niet zo veel te bieden omdat alle topstukken naar Damaskus gaan. Toch was het leuk om even een indruk te krijgen.
De hoofdstraat in Apamea, zeg maar een soort van Appia Antica, is nog redelijk in takt en er staan nog tientallen zuilen overeind.

Toen we aan het eind van onze wandeltocht onze chauffeur gingen zoeken, zat hij in het cafeetje op ons te wachten met een enorme verrassing: hij had namelijk een watermeloen gekocht, in de koelkast gezet en toen we eraan kwamen snel in stukjes gesneden zodat we lekker konden genieten van het ijskoude fruit.

Na Apemea zijn we via het kasteel van de Assassiniden (in oude tijden berucht voor hun killer acties) via het klooster van Saint George (nog werkende Syrisch Orthodox klooster) naar de Craq de Chevallier gereden. De Craq is in een wword geweldig. Dit bolwerk werd voornamelijk door de Kruisridders versterkt en was bijna niet in te nemen. Door list is het de Arabieren dan toch uiteindelijk gelukt en dat betekende ongeveer ook het einde van de kruisridderstaatjes. Dit kasteel is enorm en is erg goed bewaard gebleven... kortom echt een hoogte punt.
Daarna wat gegeten... dom, dom Fred, patat en kip gaan niet samen met buikloop... maar goed dat hebben we weer overleefd.

's Avonds een rondleiding met drie jonge studenten. De heren waren erg religieus en ook erg van de ' bekeerzijde' zeg maar. We hadden onderweg al wat discussie maar tijdens een stop in het park, barste de discussie echt los. Hun wereldbeeld was : twee werelden een goede (islam) en een slechte (het westen en de grootmachten) en natuurlijk overal ter wereld waren moslims het slachtoffer en dat moest maar eens ophouden. Er werd voornamelijk gesproken in ' wij' en ' zij' . We hebben een hele tijd zitten praten en voornamelijk uitgelegd dat de wereld iets moeilijker in elkaar steekt dan dat zij dat zien. Opzich goed gesprek gevoerd.

Vandaag weer met Abdul op stap. De auto stond om 8 uur voor. We zijn naar Palmyra gereden. Onderweg zijn we gestopt om een schapenmarkt te bezoeken. De markt werd georganiseerd door de lokale Bedoeienen. Ze leven in grote getale in dit gebied. Hun bestaan is voornamelijk het houden van schapen en geiten. Daarmee lopen ze de hele dag over pas gemaaide korenvelden zodat de schapen kunnen gerazen. En een keer per week verkopen ze dus die schapen op de markt.
Na de markt door de woestijn gereden. Heel erg indrukwekkend. Het werd steeds droger en droger. En lange weg doorsneed het gebied en je zag nauwelijks ander verkeer. Men moet ook geen autopech krijgen met ook nog eens te weinig water bij zich. We waren op zo'n 230 km afstand van Irak... wel weer leuk. Midden in de woestijn gestopt omdat Abdul een traktatie had: een lekker pasteitje met honing en noten.
Palmyra was een Romeinse stad van grote betekenis. Het verbond de handelsroutes uit het oosten met die uit het westen. De stad is grotendeeld in tact gebleven en was dan ook een van de indrukwekkenste opgravingen die wij gezien hebben. Gezien de hitte hebben eerst een deel voor het eten gedaan en het tweede deel na het eten atoen het wat afgekoeld was. De tempel van Baal was geweldig net zoals de ' banqettehal' die er bij hoorde en de antieke hoofdweg. Wat wel opviel was dat er hier veel meer toeristen waren dan in Apemea en daar door ook veel meer lastige verkopers. Met name van die kleine bijdehandjes die je in 3 wereldtalen aanspreken.
Aan het eind van de middag waren wij wel een beetje aan het eind van onze latijn. Abdul heeft ons nog naar een kasteel gereden om van daar prachtige foto's te laten nemen van het hele opgravingsgebied (zie foto-series van Charles).
Op de terugweg hebben we een kasteel bezocht alleen maar om de zonsondergang. het was een hele klim maar zeker de moeite waard.
Redelijk kapot, verhit en vies waren we vanavond om 8 uur weer thuis. Jullie zien: vakantie is afzien.
Morgen gaan we echt Hama verlaten en gaan we ricahting Damaskus. We hebben nog zo'n drie dagen en dan moeten we het land uit zijn. Vrijdag dus naar Libanon. Toch maar een strandvakantie? Zijn de boys al moe van al die kastelen, dead cities en Romeinse opgravingen?? We zullen zien en jullie zullen het zeker horen.