'Kleintje Staatsbezoek'
Vanmiddag waren we op bezoek bij Edna Adan. Ze had ons uitgenodigd om te komen lunchen. Samen met een aantal doktoren, verpleegkundigen en diplomaten hebben we een zalige Somalische (of moet ik Somalilandse zeggen?) lunch gebruikt. Een hele tijd zitten te praten met Con en John. Con is adviseur en helpt Somaliland door het oerwoud van internationale instanties in de hoop dat dit land erkenning krijgt van de VN. John is oud diplomaat en woont en werkt sinds 1943 in Somaliland. Hij is ereburger van dit land.
Na de lunch werden we verrast op een tochtje naar Laas Geel (drinkplaats voor kamelen). Deze plek is bekend vanwege de duizenden jaren oude rotsschilderingen. Prachtige gestileerde stieren, geiten en mensen. De schilderingen zijn tussen de 3000 en 5000 jaar oud. Ht gebied moet vroeger groen geweest zijn en vrijzeker was er veeteelt. Naast deze tekeningen was er een werkplaats voor vuurstenen wapens gezien het grote aantal schilfers, speerpunten etc die daar gevonden zijn. Verder is het gebied rijk aan edelstenen.
Op de weg terug zagen we nog wat grillige monumenten uit de tijd van de (burger)oorlog: tanks en patronen. Het gebied is nog steeds gevaarlijk i.v.m. landmijnen.
Terug in Hargeisa heeft Edna ons een video laten zien over hoe Hargeisa er uitzag na de oorlog in 1991. Het regime van Said Barre is hier als beesten te keer gegaan. We zagen foto's van massagraven. Jonge scholieren liet men letterlijk doodbloedden zodat men genoeg bloed had voor de gewonde soldaten van het regime. De beelden logen er niet om. De 'slager van Hargeisa' zit nog steeds in de regering van buurland Somalie. Dit soort zaken zijn haar grootste drijfveer om te vechten voor een erkenning van Somaliland.
Na de video was het gezelschap erg stil. En daar het al donker was vond iedereen het prima om weer terug te keren naar hun hotel.
Morgenvroeg gaan we naar een lagere school in het armste deel van Hargeisa. De school is vernoemd naar een meisje dat haar benen is kwijtgeraakt als gevolg van een landmijn. Omdat ze niet naar school kon, is er in haar buurt een school gebouwd. We zijn erg blij dat we daar morgen heen kunnen en hebben als goede zendelingen een tas vol pennen en schriften mee genomen.
Na de lunch werden we verrast op een tochtje naar Laas Geel (drinkplaats voor kamelen). Deze plek is bekend vanwege de duizenden jaren oude rotsschilderingen. Prachtige gestileerde stieren, geiten en mensen. De schilderingen zijn tussen de 3000 en 5000 jaar oud. Ht gebied moet vroeger groen geweest zijn en vrijzeker was er veeteelt. Naast deze tekeningen was er een werkplaats voor vuurstenen wapens gezien het grote aantal schilfers, speerpunten etc die daar gevonden zijn. Verder is het gebied rijk aan edelstenen.
Op de weg terug zagen we nog wat grillige monumenten uit de tijd van de (burger)oorlog: tanks en patronen. Het gebied is nog steeds gevaarlijk i.v.m. landmijnen.
Terug in Hargeisa heeft Edna ons een video laten zien over hoe Hargeisa er uitzag na de oorlog in 1991. Het regime van Said Barre is hier als beesten te keer gegaan. We zagen foto's van massagraven. Jonge scholieren liet men letterlijk doodbloedden zodat men genoeg bloed had voor de gewonde soldaten van het regime. De beelden logen er niet om. De 'slager van Hargeisa' zit nog steeds in de regering van buurland Somalie. Dit soort zaken zijn haar grootste drijfveer om te vechten voor een erkenning van Somaliland.
Na de video was het gezelschap erg stil. En daar het al donker was vond iedereen het prima om weer terug te keren naar hun hotel.
Morgenvroeg gaan we naar een lagere school in het armste deel van Hargeisa. De school is vernoemd naar een meisje dat haar benen is kwijtgeraakt als gevolg van een landmijn. Omdat ze niet naar school kon, is er in haar buurt een school gebouwd. We zijn erg blij dat we daar morgen heen kunnen en hebben als goede zendelingen een tas vol pennen en schriften mee genomen.
Labels: Somaliland, Trip to Middle East and Africa
posted by Charles Roffey and Fred O at 20:02
0 Comments:
Post a Comment
<< Home