Een doordeweekse dag in Hargeisa

We kunnen ons geluk niet geloven: vandaag zonder auto, chauffeur en bodyguard buiten de gouden kooi. Hoewel we vanmorgen moesten toegeven dat we i.p.v. naar de stad te lopen (5 miles) de lokale minibus namen. Geen probleem! Voor zo'n 1000 shiling per persoon (= 0.15 dollar cent) werden we naar het centrum vervoerd. Iets eerder uitgestapt om even het sfeertje te proeven. Al snel kwamen tal van mensen naar ons toe om ons te begroeten en vanwege hun nieuwsgierigheid.
Na tal van begroetingen heb ik besloten om even 'een kappertje te pakken'. Voor de prijs van een dollar werd mijn haar keurig geknipt en werden mijn bakkebaarden etc bijgewerkt. Natuurlijk was de kapsalon in een mum van tijd vol met mensen die wel eens wilden zien hoe de haren van een grijze, blanke man geknipt worden.
Na de kapper even bij de manager van de Baanka Somaliland binnengelopen om te vragen hoe het nu precies zit met het inwisselen van cheques. Geen probleem: alleen de koers is de officiele koers en die is zo'n 3.500 shilling voor een dollar. De straat waarde is 6.400 shilling voor een dollar. We hebben hem bedankt voor zijn advies en verteld dat als we echt in geldnood komen we weten waar we heen moeten.
Nu even een korte pauze om even te internetten. Charles wacht op een mail van zijn moeder om uit te vinden of we gisteren in het juiste ziekenhuis waren. Daarna op lunchbezoek bij Edna Adan. We willen met haar overleggen of we er verstandig aan doen om naar een hotel in het centrum te verkassen. Zij voelt zich erg verantwoordelijk en we willen haar niet in verlegenheid brengen of haar gastvrijheid beschadigen. Dus ik denk dat we in ons hotel blijven. Zolang we vrij mogen rondlopen heb ik daar niet zoveel problemen mee.
Morgen gaan we proberen om met de auto een tocht buiten de stad te maken. Maar nu eerst even een boekhandel bekijken en uitvinden of we iets kunnen kopen voor een arme lagere school.
De boekhandel verkocht goedkope schriftjes en gewapend met een pak van 40 zijn we weer op weg gegaan.
Somaliland is erg arm. De stad Hargeisa is zwaar getroffen in de burgeroorlog en je ziet overal verwoeste gebouwen, huizen etc. De werkloosheid is enorm net zoals de inflatie. Was de shilling in 1961 nog ongeveer 0.25 dollarcent waard, nu zijn 6.400 shillings een dollar. Bij het inwisselen van geld op straat krijg je grote balen van 50.000. Er zit een elestiekje om en de bedoeling is dat je die biljetten keurig in zo'n bundeltje houdt en bij het afrekenen weet je precies hoeveel bundels je moet geven.
Naast het ontbreken van zaken als postkantoren, alles gaat hier via DHL, is vervuiling een groot probleem. Een van de grootste veroorzakers is het gebruik van 'qat' . Dit spul wordt verkocht in plastic zakjes die overal liggen. De rivier heeft meer plastic dan water. Daarnaast levert 'qat' tal van sociale problemen op zoals verslaving, honger etc.
De positieve zaken zijn: het land is een democratie met een ontwikkelde oppositie, er zijn voor de derde keer met succes vrije verkiezingen gehouden, er is een goed functionerend rechtssysteem, er is stabiliteit en het is er (relatief) veilig. Kortom: een land dat op de goede weg is, nu nog even de erkening van de internationale gemeenschap.