Kitkatclub

Toen ik net mijn mail opende merkte ik dat ik een mailtje had gekregen van Ineke van der Sar over de gang van zaken op maandag 22 augustus. Ik zie de grote spandoeken al weer hangen: WE GAAN WEER NAAR SCHOOL!! Met name die bij Annemiek voor het raam. De gemeente of stadsdeelraad vond dat de beste plek om aan te kondigen dat de kids weer mogen ... het uitzicht van Annemiek was bijzaak.
Op een gewone zondagmiddag kreeg ik zo rond deze tijd (het is hier nu bijna 14.00 uur) vage kriebels in mijn buik. Oh ja wat moeten we morgen ook al weer doen? Welke klassen? Welk programma? Dat gevoel blijft mij nu bespaart: wat een enorme luxe-gevoel is dat.
We zijn nog steeds in Amman, de stad die ik donderdag nog afgedaan heb als grijs en kleurloos. Zo langzamerhand beginnen we wat te wennen. De stad is enorm en is opgebouwd uit verschillende ringen of lagen. Wij zitten downtown en dat is al groot. Er zijn delen, zoals het gebied waar de koning woont die rijk en groen zijn.
Via de verhalen van Charles hebben jullie natuurlijk al begrepen dat we vrijdag en zaterdag tal van plaatsen hebben bezocht. Vrijdag was het de beurt aan de kastelen, hammams en jachtlustoord die de Ommayaden (vroeg Islamitisch) in de woestijn hebben gebouwd (langs de handelsroutes van Amman naar Jerusalem). Gisteren was het de beurt aan Jerash, der stad met de Romeinse ruines.
We reizen de afgelopen twee dagen met Alex, een Canadees die na een baan bij Warner Brothers begonnen is aan een studie ' islamitische kunst en architectuur' Het is handig met hem te reizen omdat hij veel afweet van, met name de vroeg-islamitische periode.
Na Jerash leerden we Michael kennen, een Amerikaan die na zijn ontslag besloten heeft om zo'n jaar of anderhalf te gaan reizen. Een van de leukste dingen van reizen is wel het leren kennen van nieuwe mensen. En met name in de wat goedkopere backpackers hotels heb je gauwer contact dan in de duurdere.
Vrijdagavond zijn we na het eten op zoek gegaan naar een bar met alcohol. De meeste cafe's en bars zijn theehuizen. En soms wil een mens wel wat sterkers. Ok je kunt altijd nog een biertje kopen bij een slijter maar om nou in je hotelkamer een biertje te gaan zitten drinken, dat komt ook wel erg ' desparate' over. We vonden en bar, de zogenaamde Kitkatclub... rode verlichting, rokerig en kitscherige portretten van schaars geklede dames aan de muur. Alle drie hadden gelijk het 'oepsgevoel' moeten we hier wel zijn? Is het een bordeel? Hangen we straks als blijkt dat de biertjes zo'n 100 USD zijn? Toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Het viel allemaal reuze mee. Er waren alleen maar mannen (oh was het dan toch een nichtenkit?) en de biertje waren 2.30 E (en dat voor 0.65 liter). Dus we hebben genoten van ons biertje en toen maar braaf betaald. Misschien was het meer de naam en de verlichting die ons op het verkeerde been hebben gebracht. (was de Kitkatclub niet de naam van de cabaretclub/kroeg uit Cabaret??)
Gisteravond hebben we een gelijksoortige bar ontdekt: de Hudson. Ook weer rode verlichting, rokerig, de portretten en alleen maar mannen. Dus men begrijpt het al: na elke avondmaal gaan de heren even een biertje drinken in een van de ' rode' kroegen. Amman heeft voor ons meer kleur gekregen.