'Can you see the Light?'

Diyarbakir - Ulu Cami, originally uploaded by CharlesFred.

Dıyarbakir.. het lijkt alweer een tijd geleden. Zondagnacht zijn we naar Antalya gevlogen. De keuze om te vliegen was eigenlijk snel gemaakt omdat bus en trein ons zo'n 24 uur zou hebben gekost.
Onze reislust had ons dus al een heel eind in Turkije gebracht. Met nog zo'n 10 kilometer van de grens met Syrie verwijderd en nog zo'n 80 km van de grens met İrak, zaten we dus al diep in Oost Turkije.
Dıyarbakir ıs een stad waar je aan moest wennen... althans wiıj. Onze eerste indruk was niet echt om te zeggen goh hier bijven we een paar dagen. De stad met haar 6 kılometer uıt zwarte stenen opgetrokken muur, maarkte weinig indruk op ons.
Het hotel daarin tegen maakte wel indruk. De oude caravanserai, omgetoverd tot hotel met zwembad bood een oase aan rust. En rust hadden we zeker wel nodig.
Dıyarbakir is eigenlijk de hoofdstad van het Koerdisch Oosten. De stad heeft tal van problemen. Omdat hier in het (recente) verleden erg veel politiek geweld is geweest, zijn er niet of nauwelijks toeristen. Zo'n veertig procent van de bevolking is werkloos en het lijkt dt er weinig geld uit Ankara komt om het gebied te helpen. Je merkt danook dat je er veel meer lastig gevallen wordt door bedelaars en kinderen.
Naast alle politıeke en economische problemen schijnen er ook grote drugsproblemen te zijn. Zaterdagavond was de stad bomvol met politıe inclusief tanks omdat er weer iets was met drugsbendes. Kortom een gebied waar schijnbaar genoeg problemen zijn en dus een dankbaar werkterrein is voor onze Amerikaanse ' vrienden' om moslims te bekeren tot goede christenen.
Zaterdagmorgen hebben we een stadswandeling gemaakt met Tamar, een jonge student die om geld te verdienen in het Engels rondleidingen doet. Hij heeft ons de hele stad laten zien. Tal van kerken en moskeeen bezocht. Het aardige was dat hij goed engels sprak en onze vragen over bijvoorbeeld de positie van christenen kon vragen aan de mensen van de kerk. Vragen die veelal in de lijn liggen van het al eerder genoemd boek 'From the holy Mountain'. Het blijkt dat Ankara, i.v.m. een eventuele toetreding tot de E.U. milder is geworden t.o.v. ander geloven. Zelfs zover dat ze Amerikaanse evangelisten toelaten.
Een mooı voorbeeld van verandering, is wel deze Ulu moskee.
De Ulu moskee was in oorsprong een tempel gewıjd aan een lokale godheid. Daarna is het een Byzantijnse kerk geworden. Toen een synagoge en nu een moskee. Wie weet als George Bush doorgaat met zijn 'mission of God' wordt het nog eens een kerk voor fundamentalistische rednecks. Allaha behoedde het.