Gaziantep: Van kıppenhok tot poezenpaleıs

Gaziantep - Hammam, originally uploaded by CharlesFred.

Na een aantal dagen Goreme, zijn we vandaag na een busrit van zo'n 9 uur in Gazıantep aangekomen.
We gaan steeds meer richting het Oosten en het wordt dan ook steeds minder Westers. Tijdens onze wandeltocht door de stad kwamen we tal van Seljoekgebouwen tegen. Deze stammen uit de 13de en 14de eeuw. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Maar omdat we echt geen Turks praten, begrijpen we niet altijd hun (goede) bedoelingen.
Tijdens onze tocht sprak een jonge man ons aan. Of we mee wılden komen en hij brabbelde iets over fotografie. Wij mee. We kwamen in een een soort van restaurant annex kroeg terecht. Maar we begrepen de gein nıet. De entree van de kroeg zag er wat bordelerig uit maar al snel werden we naar de tuin geleid. İn die tuin bevond zich een vijver en tal van vogels, dıe los rondliepen. Het gebied heeft een slechte reputatie voor de vogelpest maar ja. Er werd een biertje gebracht en een schaaltje pistachios (de lokale specialiteit). De obers waren wat geheimzinnig en giechelden als we hun vroeg3en waarom we hier heen gebracht waren. Ze bleven het antwoord schuldig. Bij het afrekenen bleek dat het schaaltje nootjes geen aardigheıdje van het huis was maar net zo duur als het biertje was.
Vanavond op zoek naar een avondmaal. Ja en als je dan kiest voor een restaurant met alcohol dan kan het raar uitpakken. Het door ons gekozen restaurant had op de gevel en op de ramen posters van lokale dıva,s en reclame voor Efes (Turks bier). Toen we binnenkwamen moesten we even slikken. De zaal was eigenlijk in tweeen gedeeld. De 'achterzaal' was wat donker en er zaten voornamelijk mannen inclusief de drie leden van de Turkse 'George Bakerselectie' die ons de rest van de avond onderhielden met hun wat dramatische, jankerige muziek. De 'voorzaal' was erg licht gehouden en door de blauwe lampen leek het wel een aqarium. Het had een beetje de funktie van een etalage. In deze 'voorzaal' zaten voornamelijk lichtekooien oftewel vrouwen van lichte zeden. De dames zagen er Oosteuropees uit. De meeste waren lang, dun en blond met een overdaad aan make up en een schaarste aan kleding.
De ober, die net zoveel engels sprak als wij turks was erg vriendelijk. Al spoedig kwam de eigenaar ons verwelkomen in het turks. Deze man van ongeveer zestıg was het klassieke voorbeeld van een 'pimp' . Vooral zijn wıtte lakschoenen met ingezette stukken gekleurd leer gaven de professie weg. Maar omdat wij geen Turks spraken, stuurde hij een van de dames op ons af die ons namens hem van harte welkom heette. Wat we ons maar wensten. alles was mogelijk.
Het eten was schijnbaar voor dit restaurant bijzaak. Het andere 'vlees' leverde meer op. Gewillig aten wij onze bordjes leeg onder het genot van een biertje en niet te vergeten: de huilgeluiden van 'George', die het afentoe gezellig vond om al zingende bij iemand aan tafel te gaan zitten.
Maar we hebben het allemaal overleefd; geen vrouw c.q. 'George' die een van de twee lege stoelen aan onze tafel opeiste.
De meneer aan de deur vroeg of alles naar wens was geweest. Wij hebben keurig gezegd dat alles goed was behalve ... het eten.