Harar

Charles heeft onze reis al in geuren en kleuren beschreven zo ik ga
het kort houden. Harar is een geweldige stad met haar muur en
toegangspoorten. Het is hier stukken koeler en toen we aankwamen
regende het zelfs. Lekker! De mensen zijn aardig en ook al proberen ze
af en toe geld, pennen of iets anders van je los te peuteren. Als je
NO zegt dan houden ze meestal direct op. De gebruikelijke begroeting
is ' faranji' (foreigner)of 'YOU'. Maar meestal vragen ze heel
aardig: 'how are you?'
Het land is erg arm en door dat er tal van hulporganisaties hier
werkzaam zijn, lijkt de noodzaak om te gaan werken ook wat minder. Met
name het mannelijk deel van de bevolking schijnt niet zoveel te doen:
behalve natuurlijk 'qat' eten. Je ziet duidelijk dat de meeste mensen
echt niets of bijna niets hebben. De kinderen hebben behalve een oude
autoband of een soort van zelfgemaakte hoepel, geen speelgoed.
's Avonds liggen tal van mensen op straat te slapen. Veelal onder een
dekentje of onder een stuk plastic dat dienst doet als een soort van
tentje.
Toch heb je hier niet de indruk dat er honger heerst. Op de markten
ligt genoeg voedsel. Lokale vrouwen verkopen groentes en fruit. Het
probleem is dat als er droogte is, de voedselprijzen zo hoog worden,
dat gewone mensen het zich niet meer kunnen permiteren. Daarnaast
schijnt honger ook te komen door foute politieke beslissingen.
Naast de verkoop van groentes, fruit, hout, houtskool, zijn er weinig
andere commerciele activiteiten. Je ziet wel wat winkels, cafe's ,
restaurantjes etc maar over het algemeen weinig fabrieken.

Maar ondanks alles is het een prachtige stad met prachtige gebouwen.
De stad wordt(door de Ethiopiers) gezien als vierde heilige stad in de
islam. De stad is nauw verbonden met Haile Selassie en zijn vroeg
overleden vader Ras Makonnen en keizer Menelik. Zij hebben hier in de
stad een paleis (gehad). De vader van Haile was gouverneur en familie
van de keizer. Uiteindelijk werd Haile Selassie door Menelik als zijn
opvolger aangewezen. De keizer is 83 jaar oud geworden maar in 1974
werd Ethiopie door een staatsgreep een republiek. Het regime gunde de
keizer in 1975 geen staatsbegrafenis, dat werd in 2000 nog een keer
overgedaan.
Naast de keizerlijke band, heeft de Franse schrijver en dichter
Rimbaud hier een tijd gewoond en is hier (volgens mij) ook
gestorven.
Het enige dat eigenlijk zou moeten gebeuren, is wat ze in Asmara doen.
De boel restaureren en het in kaart brengen en een duidelijke
wandelroute o.i.d. voor toeristen maken. Het probleem is misschien dat
vele gebouwen van leem zijn en dus snel in verval geraken.
Maar wij vermaken ons hier prima. We zijn nog maar een paar dagen in
Ethiopie maar het kan niet meer stuk. Zelf het luxe hotel met weinig
tot geen water maar wel kakkerlakken en het feit dat ze opeens geen
kamer meer voor ons hebben, kan de pret niet verstoren.